การศึกษาเกี่ยวกับพระเทวทัต : หน้า 62/278

ประโยค - อันธคาถรมบานแปล - หน้าที่ 59 ใดที่ถือเอาหอกพุ่งลงไป ถูกเนื้อตาย นำเอาเนื้อไปขายเลี้ยงชีพอยู่ วันหนึ่ง กวางเที่ยงหากิน มามีต้นมะลิ้น แต่กวางเป็นผู้จิจราโดย รอบคอป ไม่เลี้ยงต่อ เหลือบเห็นนายพราน ถีบชะงักอยู่ ไม่เข้าไป นายพรานจึงเก็บผลมลือออกโยนลงล่อๆ เพื่อจะพุ่งหอกลงไป ถนัด กวางรู้เท่านั้นแต่ทำเป็นไม่รู้เท่า แสร้งทำเป็นพูดเต็นไม้ว่า เฮ้ย ต้นไม้ แต่ก่อนแต่ไร เจ้เคยให้ผลลงตรงๆ แต่วันนี้มันผิด ธรรมดาต้นไม้เสร็จจริง ๆ เมื่อเจ้ามาเป็นเสียดังนี้ ขี้ก็ถกไปหออาหาร กินที่ดินไม่นี่ก็ แล้วได้กล่าวว่ากเป็นคำเขียนว่า :- [ ๕๕ ] อทเมต กรุงฤูขสด ไม่มีสั้นเลย! เจ้ลิ่มมาเพราะ ย้วนู เสนญู เสนญิ เหตุใด กวางรู้เท่านั้นแล้ว อญญู เสนญุ คฤามิ ผลของเจ้า ไม่ชอบใจเจ้า น้ำจะไป น มะ เฒู ชูจุด ผศ. หาผลจะต้นนั้น ภิกษุทั้งหลายพากันปรารถนาถึงโทษแห่งพระเทวทัตให้เป็นเหตุแล้ว พูดกันถึงการณ์ที่เธอเสื่อมจากรายได้ทั้ง ๒ คือ ทางโลกีย์เสื่อมจากลา ลักษณะ ทางโลกครูเสื่อมจากสามัญูพล โดยยึดที่กล่าวข้างต้นตามโรง ธรรมกล่าวว่า ท่านผู้มีอุงหลาย! คบอนุจุดในรุ่งเรื่องทั้ง ๒ ข้าง คือ ที่สุดข้างนี้และที่สุดข้างโน้น แต่ในท่ามกลางคนนั้นเป็นเปอด้วยคฤ ใครจะหยิบมิได้ ย่อมไม่สามารถจะเอาไปจุดไม้ในราวป่า หรือดาม หมู่บ้านได้กันได้ พระเทวบานในพระศาสนาเป็นนายิกิจรรม ๕๕. ม.ค. ๑๓๕. ชา. ๑/๒๖๒