อังคาราธรรมบทแปล : หน้า 122/278

ประโยค ๑ - อังคาราธรรมบทแปล - หน้า ๑๑๙ ให้คนทำวัด สี่สิ้นไปอัตตัง ๘ โกฎิ มินำซ้ำเมื่อสร้างสำเร็จแล้ว ยังมีการลองอย่างเอาเอกกรกโกฏิห มีผู้นำไปมาให้หลาย ๆ ไหล เสีย เท่าไรเสียไป มีทำนุบู๋อิ้งพระ เชิญเสด็จสมเด็จพระบรมศาสดา มาประทับเป็นประธาน ในการบูญนี้สันป่ิง อัตตัง ๘ โกฎิ อะ ว่าดึง เครื่องของวัดของตู้ที่ถาวรในครั้งนี้แล้ว มีบริบูรณ์ทั้งที่นอนหมอนมุ้ง ทั้งอ็โณจาน ทังบังโฆษณาอันประดิษฐ์วิจิตร ทังเครื่อง ครำผ้าฝอมนองบรรพชิต ทุก ๆ ชนิดก็ล้วนแต่ดี ๆ และมีหยูกยา สารพันจะบำบัดโรค ไมว่าก็ต้องการสิ่งใดในสมบิรบาร เป็น ได้สมใจนาฎทุกสิ่ง ครั้นแล้วก็ถาวรนั้นเป็นสงสาร นาง วิาสาผู้เป็นเจ้าของวัด ได้ทำนุบำรุงเลี้ยงดูพระทั้งวัด จะบัดสนอะไร เรียกได้ทุกถัง อย่างทุกวันนี้เรียกว่าโบวัดนั้นเอง เบ็ดเสร็จของ กรอทุนทรัพย์สร้างวัดจุดพุทธบาร ทั้งค่าจ้าง ทั้งกรลอง รวม เป็น ๒๑ โกฎิ อะนี้. ในวันที่ทำการทดลองวัดเสร็จแล้ว นางวิสารามีความอิ่มอกอิ่มใจ เดินนไปเยี่ยมมที่ชานชาลาปราสาท ณ เวลาบ่าย ๆ เป็นผู้อ้อลูกหลาน ห้อมล้อมแล้ว คิดอีว่า กรรมไร ๆ ที่ปรากฏดังว่าจะทำใน กาลก่อน กรรมมัน ๆ ของเราได้ทำถึงที่สุดหมดแล้ว แล้วได้ เปลืองอทนนี้ ประกาศความปลื้มใจด้วยกระแสเสียงอันไพรเราะเสนาะโสด ด้วยอากาศ ๕ คาถา มีความว่า :- * ๒๒ 1 ทาทิ่น นวปาฏิหาม ความคำชมเราว่า เรากลให้ สุทธามตุเปตเคปนี ปราสาทใหม่ ที่บามาด้วยปูน