อนันตราคามรรรมบท : หน้า 38/278

ประโยค ๑๓ - อนันตราคามรรรมบท - หน้าที่ ๓๕ ดำเม อฆ baf ปูจิโต. ท่านอันข้าพเจ้าถามแล้ว ขอได้ โปรดบอกเหตุที่โลกลิ่นมีคนมานั้น แก้คำถามข้า. ๔. เรื่องจุลามหากาล มีเรื่องเล่าว่า ยังมีภูมิโยมิ ๓ คนพี่น้อง คนชื่อมหากาล คน กลางชื่อมมหากาล คนน้องชื่อจุลากาล เป็นพ่อค้าทั้ง ๓ คน มหากาล กับจุลากาล เที่ยวหาสื้อสินค้าบรรทุกกิ้วยกันมาส่ง ๕๐๐ เล่ม บรรจุ ไว้ที่บ้าน มหากาลเป็นคนจำหน่ายอยู่ที่บ้าน ต่างหาเลี้ยงกันอยู่ด้วย อุบายอย่างนี้ ภายหลังมหากาลไปฟังเทศน์ว่าพระเจดีย์องค์หนึ่ง สร้างพระบรมศาสดาทรงยกองค์ภูพิกาขึ้นแสดง เขาพึงใจเมื่อหน่ายใน ราวจากวิสัย แล้วออกบวช จำเนียรกล่างมา เธอได้ปลปลมเทศแล้ว คิดจะนำพี่บีอัสานุสรให้เดินที่ แล้วเรียนโอษฐ์กุฏติดดลถึง พระอรหันต์ในเวลาส่ง ท่านไปปลุชกาสูอุดอีที่ช่ำเมื่อเป็น นิยายกม วันหนึ่งนางสัปหร่อนแจ้งว่ามีเด็กหญิงสาวคนหนึ่งตายย ร่วงงามสะสวยงาม ท่านก็ไปดู ครับแล้วสั่งว่าเมื่ออีอไฟ จงบอก บำเหน็ด้วย เมื่อได้เวลาประะดังไฟเข้าไป แล้วไปแจ้งว่าจะให้นทราบ ท่านก็ไปดู คราวนี้เห็นไฟลงกระดำรรคดำ เหมือนแม่โคดำ มือเท้า งอหิง หนังกลอด ไม่เป็นที่ตั้งแห่งความมินดี จึงคิดว่า เมื่อก่อนรูป นี้จะสวย ใครเห็นก็รัก บัดนี้ถึงความสิ้นความเสื่อมโดยคู่เดียว ดังนี้