อินทราคาถรรมบท - หน้า 217 : หน้า 220/278

กรมโยคะ - อินทราคาถรรมบท - หน้า 217 [๑๔๕] สุเมโธ นโม นิวิธิติ ใจจดจ่ออยู่ในผูใด จิตตุณาปี ปริสทิติ แม้จิตเลื่อนลอยอยู่ในผูใด อทิภูษุภูพเกก โปส เขาอ่อนสนิทสนมในคนแม้ไม่เคย กาม จตุมีภูมิสุดส. เห็นนั่นได้โดยแท้. ปูเทพา สนุนิวาเลน ความรักนั้น ย่อมเกิดด้วยเคยอยู่ ปัจจุปปนุนิเทศ วา ร่วมกันมา หรือด้วยก็อคูลกัน เอวนต์ ชายตา เป่ม ในปัจจุบัน อุปปลิว ยโลกเก เหมือนบัวในน้ำ ่อนึ่ง เมือเขาทำบาปไปกิจพพราหมณ์และพราหมณ์นั้น พระองค์ ก็เสด็จไปในงานนั่นด้วย และทรงแสดงธรรมในที่นั่น ขึ้นต้นว่า :- [๑๔๕] อป๊ว วต ชีวิต จิศ ชีวิตนี้มี้น้อยหนอ โอว วิสุสตา ปี มียติ คนย่อมตายภายในร้อยปี โย เจปี อติจิต ชีวิต ถ้าผู้ใดเป็นอยู่ก็นไปได้บ้าง อถโน โม ชราสปี มียติ ผู้คนก็หลงเพราะความแก่โดนแท้. ๕๒. เรื่องนางปุณณาดษี มีเรื่องเล่าว่า นางปุณณาเป็นสาวของเศรษฐีในกรุงเทพฯ คืนวันหนึ่งนั่งเขี่ยข้าวแล้วเก็บรำอ่อนไว้ รุ่งเข้าทำขนม สุกแล้วหน่อพกาไป