อุผชฎบุคคลบันฑิต : หน้า 249/278

อัตรโคลง - อัคราคามธรรมบท - หน้าที่ 246 ๓๓. เรื่องอุผชฎบุคคลบันฑิต มีเรื่องกล่าวว่า ภิกษุรูปหนึ่ง ไปฉันข้าวต้มในงานฉลองวันฉัน แล้ว ไม่มีข้าว จึงเข้าไปรับน้ำในบ้าน หญิงรุ่นสาวคนหนึ่งตักน้ำมา ให้ และปวารณาไว้ ภายหลังภิกษุเปลือกูปักกัน ความคุ้นกัน ในระหว่างหญิงกับชาย มักจะเปรียบเป็นอื่นได้ ฉะนั้น ภิกษุหนุ่มรูปนั้น จึงคิดสึกออกแบบ พระศาสตราจารย์ทางเรื่องตลอดแล้ว ครัส สอนด้วยชาว่า :- [อุผชฎบุคคลฉาก] ในคราวอดีตกาล ยังมีมณฑพสาวกรุงเทพมหานครหนึ่ง ออกไป ศึกษาศิลปวิทยา ณ เมืองตกสิบล่ าเล่า เรียนชำนาญบุณฑ์เทียวอาจารย์ เป็นบัณฑิตแห่งการแน่นอน ฉนมีชื่อว่าผชฎบุคคลบันฑิต เมื่อ สำเร็จการเรียน ลาอาจารย์กลับเมือง อาจริยกูตูร์ให้คนหนึ่ง เขาพากรย้ายเดินทางกลับ มิลาศัคดิ์ตัวไป ๕๐ ลูกกับมิดบล คุ ด เลม ต้องผ่านดง ๒ แห่ง ผ่านดงแรกพบช้างดู ใบลูกศรช้างเลย ๑ ลูก ผ่านดงที่ ๒ พบโข่ง ๔๕ คน เกิดคู่สู้กัน ใช้ลูกศร ๔๔ ลูกที่เหลือ ยิงโข่งตาย ๔๕ คน เหลือแต่หัวหน้าโข่ง ปล้นกันดโข่งไว้ เรียกให้พระราชบาปให้คัnth ศรีนะ แต่ราชาเกิดโกรธขึ้นมาทันที ส่งด้ามคบมให้โข่ง โข่งใช้งาม่าชูบุคยบุคบันฑิตตาย แล้วพวรรอย ไป ได่ถามประวัติเรื่องแล้ว ชั่งน้ำใจไม่อ่อนโยน เกรงภัยเช่นนันจะมา ถึงคนบ้าง จึงพาไปที่แม่บ้าน แล้วหลอทิ้งไว้ที่นี่ แล้วอาเครื่อง ประดับหนีไป นายเห็นผิดสังเกต ร้องเรียนให้ข้ามรับ แต่เขาไม่ยอม