ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค 3 - อิ่นทรากรรมบทแปล - หน้าที่ 182
มีชื่ออันสนติ ครวญหนึ่งเกิดฉฉาลในหัวเมืองปลายแดน ทรงบัญชาให้เขาไปปราบ เขาไปปราบพวกฉฉาลลงลง เรียบร้อยกลับมา ทรงโปรดปรานมาก ให้รองราชสมบัติ 3 วัน และพระราชทานนางรับให้บรรอ
1 คน เขาดีดสมาฬตลอดเวลา วันที่ 3 ขึ้นช้างจะไปน้ำ ประจวบกับพระศกาศระหว่างประตู เขาเมาแอ๋ ถามบังอคผวนอยู่ในค้างแล้วเลยไป ในขณะที่เล่นน้ำอยู่ นางบำเรอออกกลางวง เพื่อแสดงพระบำแสนและบำร้อง เพราะนางมีอาหารบำแดงวันแรก เพื่อจะให้มันตัวระทบ
ระทวย จึงเกิดคลศาตราขึ้นในท้อง บาดหัวใจวายทันที สันตติมหาอามาติเห็นนางนันตาย สดใจอายเมา เคราโศกเป็นอย่างยิ่ง คิดว่านอกจากพระพุทธเจ้าไม่มีใครดับโคของตนได้ จึงเข้าไปเฝ้า ทูลเล่าหตุวาดได้รับพุทธโอวาทว่า :
【๑๐๔】ย บุพเพ ต วิลาสติ ท่านจงอย่าความโศกในก่อนให้แจ้ง
ปจจบ ต มาห กิญจะน ท่านอย่ามีความกังวลในภายหลัง
มูหย เจ โหนกฤษลสติ ถ้าท่านจักไม่ยึดถือไว้ในนาทกลาง
อุปสัมโภ วิสต์สติ จักเป็นผู้สูงระงับบันเทียบไป
๔๕ เรื่องสุขามเถอะ
มีเรื่องเล่าว่า ในอดีตกาบุคเศรษฐีผู้นึ่งชื่ออันธญาม ครั้งบิดาตายแล้ว ได้รับตำแหน่งเศรษฐีแทน คนคลังเปิดประตูคลังเงินออก