บทแปลอันตรากรรม : หน้า 175/278

ประโญค ๑ อันตรากรรมบทแปล - หน้าที่ 172 วันคำบ ๑ เผยญาณนันผ่านไป โจรช่วยกันจับได้ เตรียมฆ่าเขารู้ตัวพูดแก้ว่า ฉันเป็นวิสาขานักอินเดียเป็นคนกล้ากล้าณส่วนพระออกาบวชจากสงค์ เป็นพระนฤนนทีท่านน่าพิเทถวาย จึงโปรดปราน โจรเห็นชอบให้เขาเป็นผู้นำทางไปสำนักสงค์ พระมาพร้อมกันทราบว่าจะแย่งเอาไปฆ่า ค่ายอมตามแทนพวกทุกองค์ผลที่สุด สามเมรหนแจ้งเหตุผลแต่ผัน ที่พระเถรส่งมาว่าเพื่อเหตุนี้ พระอธิโยม โพพารณบรรเทา ณำพิธี สามเณรนั่งเข้าเฝ้าเฉยไม่หวาดหวั่น ถึงเวลาโจรวิ่งออกเข้าเข้าบ้าน เขามองจนสมดั้น โจรน่ากว่าไฟน มัณฑิตซึ่งอีกครึ่งหนึ่ง ตัวมีดพับไปเหมือนใบคลาย เพราะสามเณรเป็นพระอรหันต์ไม่สะคื้งใจ โจรเห็นดังนั้น คือฟืนไม่เข้า ไม่กลัว รวม ๒ ประการให้นึกว่า มัดไม่ปื่อใจรู้จักคุณ คนเองก็ไม่รู้จักคุณ เลยตั้งมืดเสียด หมอคราบนาถคำว่า :- ๑๐๖ ตาโล ต ตุโล ณ ภูมิ ท่านไม่มีความกลัว ไม่กลัว รัทยีโย อนุตฺตโต เปสิติ ผิวพรรณยิ่งผ่องใส กสุมา น ปรินิมนี เพราะเหตุใด จึงไม่รำคราญ เอวรูป พหูพย. ในเพราะภัยใหญ่อยหลวงปานนี้ ? สามเณรตอบว่า ๑๐๗] นุตฺติ เจตสิก ทุกข์ นายโจร ผู้ไม่อื้อใจ ย่อมไม่มี อนุปญฺสุถาม คามณี ทุกข์ทางใจ อดิกนฺโโต ภาย สหพี พันความกลัวทั้งหมด? ๑๐๘] มุนิ ภูมิ สพุท-