ผู้กล้าไม่กลัวความโศก : หน้า 25/278

ประโยคก- อันตรทามรมแปล - หน้าที่ 22 พราหมณ์ใด้สับดับค่านั่นแล้ว กลับใด้สับไม่อวดดีเล็งเห็นว่า ตนเอง เขาลงว่า เพราะอยากได้ของที่ไม่มี มานพคนนี้พูดถูกต้องกว่าเรา จึงได้กล่าวไป เพื่อแสดงความที่ตนเขาว่า :- ๑๕) สงู โบ มาสิว พ่อมานพ! ท่านพูดถูกก็ดีเอง อามวง กنนุถิ พาลูโระ บรรดาเราทั้ง ๒ คนชี้ยวราว อยู๋ ข้าพเจ้าเองเป็นคนเขาว่า :- อนุท วิช ทารโก ฤทธิ ข้าพเจ้าอ่องให้ออกได้ตรึงตาย ปฏุติ กลาดกาบปดุย. แล้วคิมา ก็เท่ากับดีร้องให้ อยากจะได้พระจันทร์นั้น อทินนุปพุทธพรามณ์ เมื่อได้ฟังคำเทพบุตรพูดเปรียบเปรยแล้ว กลับได้สติ แล้วก็เป็นชายใจกล้า ไม่ต้องรีบร้องให้รีรันว่าเหมือน อย่างก่อน ปราชญา จะชมเชยสรเสริญเทพบุตร จึงได้กล่าวว่า- ๑๖) อาทิตย์ วด ม สนด ผู้ใดรำข้าเธอ ซึ้งเป็นผู้รม มุตติฤา ว่าเหมือนบุคคลดับไฟ ที่รอำน้ำมัน วาริน วิธ โอสิญจ์ จัง สพุทิ์ นิพพุทธาย ทร กระวายทั้งปวงให้ดับ อุปภิว วด ม สุติ ผู้ใดอณุลูกรรคือความโศก อัน โลภ ทายุติสิสต์ อาศัยห้อยของข้าพเจ้านอ บรรจ- โย ม โสภ ปรตสุต เทาความโศกถึงบุตรของข้าพเจ้า ปฏุตโลโก อนบูที ผู้มแค่ความโศกเป็นเบือนหน้า