เรื่องปัญจคิดภายพราหมณ์ : หน้า 260/278

ประโยค ๑️⃣ - อันตราความแปล - หน้า 257 กัณไกลโรง มันสังกันให้มาไฟทำร้ายเจ้าทรัพย์ และคำพูดอื่น ล้วน ครูรายต่าง ๆ ช่างมหลายบุญให้ยืนคำนันบ่อย ๆ พลอรยินดีการครัวย ไปตาม หมออาภูเขาเข้าไปใกล้ไม่ได้ ทุบฟาดตายเสียหลายคน เขาไป ทูลให้พระเจ้าพรหมทัตทรงทราบ เท่าเธอรังสั่งให้อามาตย์ไปตรวจดู อามาตย์ไปตรวจดูไม่เห็นโรค สงสัยว่าผู้เพราะอุ้ย สอบถามคนเลี้ยง ได้ความอยู่งั้น จึงทูลให้พระเจ้าพรหมทัตทรงทราบ และทูลแน่ ให้อัญเชิญสมะพระหมญื่นไปนั่งพูดธรรม สรรเสริญการเมตตาดาริ ไม่ ทำร้ายใคร ๆ ว่าเป็นความดีความชอบ ท้าวเธอโปรดให้ทำอย่างนั้น ต่อมา ช่างนั่นกลับเป็นช่างดีตามเดิม พระโพสิตวู้เป็นอามาตย์จึง ทูลว่า:- ๑๒๓] ปรวนโจราน วิโล นิสมม ช่างหิญำบุญรับฟังคำของ มลิลุมโบ โอปยามบุญ พวกโจรกล่าวแล้ว จึงไล่ฟาด หมอความดูจะบ่นไป สุสมยดนท์ ที วิโล นิสมม ต่อรับฟังคำของหล่าท่านผู้ สำราญดีแล้ว คุรุตุโม สพพูคณู องฺุ จึงกลับเป็นช่างดีที่สุด ตั้งอยู่แล้ว ในคุณทั้งปวง ๓๘. เรื่องปัญจคิดภายพราหมณ์ มีเรื่องเล่าว่า พระมห antecedent เป็นชาวนา ถือแบบโบราณ