ประโคม - อันตราคธรรมบทแปล : หน้า 65/278

ประโคม - อันตราคธรรมบทแปล - หน้าที่ 62 ไปเฝ้เป็นอันขาด เธอก็อ้อนวอนว่า ท่านทั้งหลายอย่าให้ข้าพเจ้า ฉันหยิบเสียเลย ข้าพเจ้าได้ผูกอาวามไว้ในสมเด็จพระบรมศาสดา ส่วน พระองค์ไม่เคยมีอาณามัยข้าพเจ้าในสมเด็จพระองค์สักท่ามปลายสนผม พระองค์มี พระหฤทัยเสมอในสัตว์ทั้งปวง เพราะเหตุนี้ พระอรรถกาจารย์ จึงประกาศความข้อนั้นว่า :- [ ๔๙ ] วรก เทวฤกษณ์ ในบังมังชุน ในพระเทวฑัต โอรส องค์อุศมิมาล ในโภธองค์มาลา ในโงธธนา และในพระราชูปล ธนปาเล ราหู จ พระพฤตเจ้าก็มีน้ำพระทัยเสมอกัน ทั้งหมด. พระเทวดา อาสიწปัลลอณ ที่ได้แล้ว ๆ เจริญพ่วงพี่ขึ้น ชักกำรม ไม่รู้จักประมาณตน เธอเป็นคนอัตถภูมิ ไม่รู้จักพระคุณ แห่งสมเด็จพระผู้พระภาคเจ้า ผู้เป็นเจ้าของพระศาสน อันเป็นยานุก- ธรรม เครื่องนำสัตว์ออจากสังสารทุกข์หินปานดั่งนั่น เมื่อมาเวอ อยู่ในพระศาสนา ถกเนียรกาลล่วงมา ตั้งแต่เป็นคนไม่ลงกับสมเด็จ พระบรมศาสดา พระองค์จะทรงเทศนาโปรดโดยปรายใน ๆ เธอได้ เชื่อถือเสียเลย ถึงกับมาอาศวา จะเป็นผู้ดูแลพระศาสนา ขอให้ พระองค์ทรงพักเสีย ตนจะได้ขอเอตามชอบใจ เมื่อไม่สมหวัง ก็เป็น โกรธเป็นคัน ทำผิดหลวมหั้วตัวเข้าไปเป็นกอง เมื่อเธอไปได้ทุกข์