อันตราคาทรงแปล: การสนทนาของพระพุทธเจ้า : หน้า 221/278

ประโยค ๑ - อันตราคาทรงแปล - หน้าที่ ๒๑๘ ตักน้ำ คิดว่าเอาไปกินที่นั่น เพราะพบพระศาสดาเข้า เกิดศรัทธา น้อยถาวร พระองค์รับเสวยแล้วตรัสสนทนาและตรัสถาม นางได้รับธุระ โสภาพใดผิด ภายหลังภูมิใจ กันว่า พระพุทธเจ้าสงบสุขขนมร้าบ เป็น การทำได้ยาก พระองค์เสด็จมาถามความแล้ว ตรัสว่า อย่าว่าแต่ เดี๋ยวนี้เลย แต่ก่อนนี้ก็เคยเสวย แล้วตรัสสรรพทุกสิ่งปรโทษชาดกว่า:- [ คุณทุกสิ่งรอไปดาชาด ] ครั้งพระเจ้าพรหมทัตทรงราชในกรุงเทพ สี มีนวัสของ หญิงผู้น้อยอยู่ในระหว่างทางไปกรุง เดิมเป็นนิศรของสกุลเศรษฐี แต่ กระจัดพลัดพรากเหลืออยู่หญิงแก่คนเดียว คราวหนึ่งพวกพ่อค้าเดิน ทางมาขายเช่าบ้านพัก ขายแกนญาต ในเวลาเขาไป ขายของลูก้าที่มา ออกที่บ้านไว้เป็นค่าเช่า ได้มาไว้อาลัยรักเหมือนลูก ปรนเปรื้องข้าว ตัวรำและหญ้าแดน ตามลำรุนของตน ภายหลัง มีพ่อค้ำนึงเช่าบ้าน อยู่ อีก พ่อค้าคนนี้ลาดรู้จักลักษณะของ ม้า ครั้นเห็นลูกม้าตั้งนั่นก็รู้ว่า เป็นม้าสนิทอาชาใน เลยขอซื้ออันนั้นไปเป็นราคา 6,000 เหรียญ นำไปถวายพระเจ้าแผ่นดิน ๆ โปรดปราน พระราชทานให้เจ้าของม้า เป็นอุปฐาร (วังหน้) ให้บำรุงม้าอย่างเต็มที่นอราศาล ตอนที่พ่อ ค้ารับมาแล้ว ทดลองให้กินอาหารอย่างเดิม ม้าไม่กิน เขาจึงถามว่า:- [ ๑๔๕ ] ภูวา ติณณปริมาณติ ภูวา อาถามญุตากินข้าวต้มและน้ำ (มานิโต) ๑๔๗. มง. ๖/๒๕๔