การแปลต่อพระธรรมคำสอน : หน้า 134/278

ประโยค 3 - อันตราความแปล - หน้าที่ 131 "ปฏิปกุฌ วิสาธุโต อุปปา ชีวิน ซา ปาญุตโต โลกนาถ น กินนภี สีลสุวัส" แปลว่า "(เพราะฉะนั้น ฐุตรผู้นี้ศรัทธาเหมือน) เมื่ออัชพระปฏิปกุงค์สังศิลให้หมดจด แม้นใจ พึงยอมละชีวิตไป ไม่ควรทำลายศิลล์สังเวสีที่พระโลกนาถทรงบัญญัติไว้เลย" ดังนี้. ในถานนั้น เมื่อพระโกฏิเถระ ยอมนะชีวินไปด้วยอารมณ์อย่างนั้น ได้ดนัค่านพร้อมทั้งมูล ปรินิพพานแล้ว เอาชีวิตเข้าแลกมรรคนผลได้ หาตายไปเปล่า ฯ ไม่ สมเด็พระภูมิเจ้าภาคเจ้า พร้อมด้วยกิฏฐิเป็นอันมาก ได้เสด็จไปยังที่พระโกฏิเถระนำเอามิติ มานอนอยู่แล้ว ทั้งปรินิพพานแล้วในถานนั้น มาตั้งบำบัด คำว่า ควด ปฏิสนธิวิญญาณของเธอนี ประดิษฐาน ณ ที่ไหนหนอแล แล้วบันดาให้มีดูกลุ่มบุมบาก เป็นเหมือน มีดูกลุ่มวัว และเป็นเหมือนหมอกลงเที่ยวแสงหาดดวงวิญญาณของพระเดชในศานุติ สมเด็พระผูม พระภาคเจ้าทรงแสดงว่า มารแสดงอการเป็นเหมือนวันและหมอกแก้กุญท้งหลายแล้วรัศว่าดูก้อนกุญท้งหลาย! นี้แลเจ้านายผูมาบั้น มันที่แสงหาดดวงวิญญาณของโอภิษฐ์ฤๅคุณว่า ประดิษฐาน ณ ที่โหลนอแล ดูก่อนภูกุ่งทั้งหลาย ! ที่แท้โอกุกุลบุตรมีดวงวิญญาณนั่นไม่ประดิษฐานอีกแล้ว เธอปรินิพพานไปแล้วต่างหาก แม้นั้น เมื่อไม่อาจจะตามหาให้หนึ่ดยังดวงวิญญาณของโอภิษฐ์ฤๅคุณได้ จึงได้แสดงเทพเป็นเด็ก ๆ ต้องพินิสีเหลือดั่งผลดวง ม เขาไปฝากสมเด็จพระบรมศาสดา กราบทูลถามว่า:-