อันราคาธรรมบรรเทา - ความรู้และบทเรียนจากพระพุทธเจ้า : หน้า 92/278

ประโยค ๓ - อันราคาธรรมบรรเทา - หน้าที่ 89 พระมหานกทะทาภรณ์อิทธิฤทธิของพระจุฟินกะนกาไม้ จึงไม่อาจสอนให้จำคำแม่แต่บาทเดียว ให้วาดลำไปตั้ง ๔ เดือน ทั้งที่เท้ากเอาว่าเป็นคนทิบ กับบัสเศราจ้าสำนัก ฝ่ายสมเด็จพระสัมพุทธเจ้า พระองค์เป็นพระธรรมราช หายืนขึ้นไปกว่าอายุ ในช่วงเวลานั้นอาหารมือเดียวเท่านั้น ยังสามารถประทานพระอนัตดกับปฏิสังขา แก่พระจุฟินกะได้ พระไตรปิฎกมีมาปฏิบัติตามญาณปริชาธรวิสิบเล " อิโห พุทธชน พนมนามหน่า" ว่า "น่าจิตธรรมจริงหนอ! ขึ้นชื่อว่าพระกำลังของพระพุทธเจ้าหลากหลาย มีหลายโดมมากมายจริง" ในกาลนั้น สมเด็จพระสรรเพชญ์พระเจ้า ทรงทราบประกฤติ เหตุนันแล้วก็เสด็จไป ได้ทรงทักษะปราศัยพอควรแก่เหตุแล้วตรัสว่า อภิญญาทั้งหลาย! พุทธนกะ: เป็นคนทิบ เป็นคนโง่อย่างเบาแต่ในดันนี้หามไม่ได้ แม้นในครั้งก่อน ๆ ก็เนบนานเหมือนกัน แต่ได้เราเป็นที่พึ่ง จึงเอาตัวรอดได้ ในกาลก่อน ๆ เราได้ทำให้เป็นเจ้าของทุนทรัพย์อันเป็นโลภะ บัดนี้เราทำให้เป็นเจ้าของทุนทรัพย์อันเป็นโลภะ แล้วทรงนำอธิษฐานมาว่า: - ในอดีต กาล ยังมีนกพาราเมืองพารานสู่ผู้ฝ่าไป ไปรื้อ ศิลปศาสตร์ ณ สำนักท่านอาจารย์ทักปลาบโมกข์ ในเมืองตำกัลล่า เป็นคนเทารพาคาระ เอาใจใส่ปฏิบัติตนวาดพ้นบาทา ต่อท่าน อาจารย์กุประกา ท่านอาจารย์รัชมากา แต่เธอโจษนะแฉะ ๆ ท่าน อาจารย์สอนอะไร ๆ ก็ไม่ได้เลย หน้าใจท่านอาจารย์เหลือกำลัง ทั้งเป็นศิษย์หัวรักหัวเสียด้วย ท่านอาจารย์ยิ่งมีความหวังดี แต่ก็