พระธรรมบทและการทรงอดอาหารของพระเจ้าปเสนทิโกศล : หน้า 216/278

ประโยค 3- อันคราคธรรมบทแปล- หน้าที่ 213 อุปสสุทา ทุขา กามา กาม ทังหลายอร่อยน้อย ลำมากมาย อิตติ วิญญาย ปณุติโต บันฑิตรู้อย่างนี้แล้ว อิริ พิทพลุ สมง สุ จึงไม่อขอพบความยินดีนาาๆกัน / รติ โส นาธิอุจฺจติ หลายแม่เป็นทิพย์ คุณหฤยูรโด โหติ สาวของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็น สมมาสมุทพุทธสาวโก. พี่ยนิดีแล้ว ในธรรมที่สั่งตนหา ๔๕. เรื่องพระเจ้าปเสนทิโกศล มีเรื่องเล่าว่า ครั้งหนึ่งพระเจ้าปเสนทิโกศลเสวยมากจนขนาดไป จะเป็นเพราะเกิดพายอธิขึ้นภายในหรืออย่างไรไม่ปรากฏในตำาน วันหนึ่ง เสวยพระกระยาหารเสร็จแล้ว ไม่ทันฝ่อนคามพระกระยาหาร เสด็จ ไปใส่สมเด็จพระศาสดา อดีตพลิกไปมา เลยม่อไปนั่งนี้นั่ง พระ องค์ตราสมดิ่งเหตุที่เสด็จและตรัสเตือน ตั้งแต่นั้นพระราชทรงประหยัด พระกระยาหารได้ ทรงสำรวมอ่อน ก็ถามที่ตรัสเตือนนั้นว่า:- ๑๙๒. มหิธีย มโท มึงใคร่นจ ง บังค่าวซึม มหฤทัย มสมปริตตสยาย ต้องนอนหลับระสักระสาย มหาวราโว นิวนปูโฒ เหมือนหมูใหญ่ ที่เขาเลี้ยงด้วย อาหาร ๑๙๒. กมฺภํ / ๖/๓๓