คำสอนจากพระองค์เกี่ยวกับความไม่มีสาระ : หน้า 247/278

ประโยค 1-244 จนเนื้อนา้ย ด้วยมาเห็นความไม่มีสาระ พระองค์ทรงทราบจิต จึงตรัสพระคาถาว่า :- ๑๖๖. อาทุ อสุี ปุติเพ ramn พระนางขมา! จงนี่รูปที่คุณกัน ปลาส เขม สมุสลัยี่ ขึ้น เดือร้อน ไม่สะอาด เน่า อุ คุมรนุุต ปคุมรนุุตี หลังไหลออกทั่วตัว พานัง อภิฤติติ ที่พวกเขาเบลปรารณานัก ๑๒๖. เรื่องอุกกสเสนเศรษฐีบุตร มีเรื่องเล่าว่า ตามปกติปีหนึ่งหรือ 6 เดือน มีพวกละครไป กรุงราชคฤห์ เล่นถวายพระเจ้าแผ่นดินราว 7 วัน ได้รับพระราชทาน และได้เงินรางวัลของผู้อื่น ๆ ที่ไปดูอีก บุตรเศรษฐีผู้หนึ่งชื่ออุกกสเสน ไปดูด้วย เกิดกับงงละกลัว ลึงกับกลับมาบ้านนอนดออาหาร ถ้าไม่ได้WARNING ถ้าถูกยามตาย ไม่ลูกขึ้น ฝายมารดาบิดาปลอบโยนเท่ารัก ไม่สำเร็จ จึงเอาเงินไปให้เขาพาคนหา ขอหญิงนั่นมาสู้ แต เขาไม่ยอม ถ้าไปกับเขา เขาจะให้บุตรเศรษฐีอายุมา ไปกับเขา ไม่ เชื่อฟังมารดาบิดา เที่ยวแสดงในที่ต่าง ๆ จนมีบุตรสาวกัน คน ได้บอกเขาเคยเป็นคู่กันมาในชาติที่แล้ว ครั้งหนึ่ง ไม้บัตร พระอรหันต์และตั้งปรารถนา พระเณรยิ้มรับ ครั้นท่านไปแล้ว ภรรยาออกความเห็นว่า บางที่เธอเป็นละคะ สามีรำอ่างว่าเห็นจกเป็น จริง อันนี้เป็นบุตรกรรม ๑๙๖. มจง ๙/๒๑