อันตราความรุนแรง : หน้า 13/278

ประโยค ๑ - อันตราความรุนแรง - หน้า ๑๐ แสดงความเสียใจ ร้องไห้กลิ้งเล็กไปมี แล้วส่งข้าวต้มข้าวสวนมาม ถวายท่ววัดเป็นนิรมย์ ฝายพระเจดีย์อัฐาโอดาวนฤาศักย์คุญวิราว เมือง ๆ วนออกผรษา ก็ได้รับรุดพระอรหัตพร้อมด้วยปฏิสันถาร หมอท่ง ๖๐ รูป ออกพระบายวารมแล้ว ภิกษุณีวิราวาทนไปเฝ้า สมเด็จพระบรมศาสดา ส่วนพระเจดีย์ยังไม่ไป โดยเถรงว่าวิราวา จะลำบาก จึงส่งพวกเธออล่างหน้าไป และส่งให้ไปบอกนายจุดปละ น้องชายเพื่อให้ส่งคนไปรับ ภิกษุณีวิราวาถึงแจ้งข่าว เขาได้ทราบ ก็ร้องให้ราคาวรัญญเป็นกนกเขา แล้วจัดแจงให้บวชหลายชื่อจะเป็น สามเณรส่งไปตามคำของภิกษุณีที่มาแจ้งข่าว ฝายสามเณรปลดละกีด ตัดดงต้นไปถึงพระเจดีย์ ควรแก่เวลแล้วชวนกลับ ถือปลายไม้ท้าจุง พระเจดีย์ คุ่คนาทนเสียนี่กระไร มาถึงกลางทางได้ยินเสียงหญิง ร้องเพลงผลบกเก็บฟืนอยู่ คีอุดใจ พิกษุและสมเด็จพระจุฑานัย ที่สมเด็จ พระผู้พระภาคเจ้าได้ตรัสไว้ " นำทิ ภิกขุเณ อบญิ เอวกุเอกาสูฤมิ สมงผูปสาทมิ โย อั่ว ปริสุส จิตุติ ปริมาณ อิติภูมิ ภิกษุ อิติสุภโต " แปลว่า " ภิกษุทั้งหมด! เราไม่เห็นเสียงอื่น แม้ลักอย่างหนึ่ง อันจะถือิดของชาติตั้งอยู่เหมือนเสียงหญิงเลย." ฝาย สามเณรบอกให้พระเจดีย์อยู่ แล้วปล่อยไม้ท้าสาวเข้าไปหาหญิง ถึง ศิลวิดิการหญิงนั้นโดยครูเดียว แล้วกลับมา พระเจดีย์ทราบความ ก็ ประมาทขึ้นใใ ไม่ออกไปกับคนช่วยและพูดพรณาม โทษต่าง ๆ เธอ ส่งเวลากแล้วเทพเป็นคุฑสกี และอ้างว่านไม่ได้บวงด้วยศรัทธา บวช เพื่อกันภัยในทางลำทาก แล้วมาพูดอ้อนวอนองค์ไม่เท่าไป พระเจดีย์