พระอนฑนะกับการพากเพียร : หน้า 232/278

พระอนฑนะในระหว่าทางนั้น ได้รับสถาณว่า :- [๑๕๔] องชวน กิจจู อาตปุ๊ ความพากเพียร ควรทำในวันนี้ โก หยูเญ มานิ สุข ใครจะรู้ว่าตายต่อพรุ่งนี้ น หิ โน สงครมตน เพราะเราผิดเพื่อนกับหญิงมดตู่ มหาเสน มฺญูนา ผู้กองทัพใหญ่นั้นไม่ใช่เลย เอว วิสาริ อาตาปี มูบูผู้สูงบ เรียกผู้นับเขามันประจำ อิโธรคูตฺุมตนกิติ อยู่อย่างนี้ ไม่ละเลงทั้งกลางวัน ดา วา ภูกเทกรตดูติ กลางคืนั้นแอ ว่าผู้มีรติเดียว สนฺโทธ อภิญฺญา มุนิ เรียน. ๖๖. เรื่องพระวัดชินตร มีเรื่องเล่าว่า ในครั้งพุทธกาล ประเทศวิชิ นครหลวงซื้อเวลาสี เป็นประเทศที่เจริญทัศเทียบกับประเทศอื่น ๆ เจ้าลิวจ์ทั้งหลายเป็นผฺู ปกครอง วิธีปกครองนั้น ไม่ใช่ราชอิสระ ไย ไมใช่ประชอิปไตย มี กษัตริยหลายองค์ผลัดเปลี่ยนเวรกับปกครอง พระวัดชินตรเป็นเจ้าผู้อยู่ใน เขตนี้องค์หนึ่งน แต่ละราษฎรบัดอ้วนคนจะพึงได้ชื่นชมความเสื่อย ไปบำเพ็ญสมาธิธรรมอยู่ในป่าไม่ใกล้พระนครนัก ณ เพ็ญราชวันหนึ่ง ในพระนครมีงานรื่นเริง ท่วงทำนองคล้ายเฉลิม เสียงบรรเลงเครื่องดนตรี