นารทดาบสและความสงสัยของพระราชา : หน้า 37/278

ประโยค - อันดับธรรมบทแปล - หน้าที่ 34 นารทดาบสเป็นผู้มีอนาคภาพมาก ระลึกชาติได้ ๘๐ กับ คือในอดีตกาล ๕๐ กัป ในอนาคตกาล ๕๐ กัป เพราะเหตุนี้จึงสามารถจะตรวจดูได้ว่า คำเฉพาะถูกไหนแน่ เมื่อรานแน่ๆ ถูกอารยะอัสษษความอันในอารยะนี้ จึงห้ามไม่ให้พระอาทิตย์ขึ้น ด้วยกำลังอธิษฐานของตน ชาวพระนครเมื่อไม่เห็นแสงอรุณขึ้น ฉันผิดเวลา จึงพากันไปอยู่ที่พระทวารพระราชวัง หนาว ๆ ร้อน ๆ ไปตาม ๆ กัน คำร่ำร้องทุกข์แก่พระราขา ว่า ขอดะ เมือพระองค์ขึ้นครองราชสมบัติ เกิดวิบัติ อรุณไม่ขึ้น ขอพระองค์จงทรงให้รำมขึ้นเพื่อข้าพระพุทธเจ้าทั้งหลายเถิด ท้าวเธอก็ทรงตรวจดูกรรมเป็นต้นของพระองค์ ไม่ทรงเห็นสิ่งไรซึ่งจะไม่สมควร จึงทรงดำริว่า จะเป็นเหตุ ใครหนอ ? ชักให้สงสัยไปว่า คงมีพวกบรรพชิตผู้อภิวิรั วกกันแล้ว ได้สรากพวกจากรบในวังนี้ มีบรรพชิตมาอยู่หรือ ? เขาทูลว่าเมื่อเย็นวานนี้ มีมากบรรพชิตมายุ่งหรือพระพุทธเจ้า ! ขณะนั้น ท้าวเธอก็รีบเสด็จไป มีพระพาชรพิธออกรบิ้งเสด็จ คันธิลงแล้ว ก็ทรงนมัสการนาทบาส ประทับนั้น ณ ที่วาสส่วนบางหนึ่ง ตรัสถามเป็นคำว่า: - [๒๖] กุมมณ ดกุปอุตตมิ ข้าแต่ผู้เป็นเจ้านะเทอ ! การงาน ชมพูทวีป นารทะ ทั้งหลาย ของชาชมพูทวีป เป็นไปไม่ได้อยู่ เกน โลโก โดม ภูโต โลกเกิดความวุ่นวายเพราะเหตุอะไร ? (ต่อจากนี้เป็นต้น)