ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค ๑ - อันตราความแปล - หน้าที่ ๑๙๗
๕๐. เรื่องงมปาฏิหาริย์
มีเรื่องเล่าว่า เศรษฐีชาวกรุงเทพฯ ลงอาบน้ำได้ไม่นาน
แจงมา ให้ทำตามแคนไว้สูงลิบ ประกาศให้พระรันทร์ เทหาไป
เอา วาวคิดยิะตะเกียงตะเกียงจะได้ แต่เขาไม่ยอมปลดลงมาให้
ถึงวันที่ ๑ พระบิณโฑลาภาวะ เหรงจะถูกเขาหามาในพระ
พุทธศาสนาไม่มีพระอรหันต์ จึงหาไปเอาได้ พระศาศาดทรงทราบ
ตรัสห้ามแสงปาฏิหาริย์แก่ว่า
พวกคิดยะ ได้ช่องป่าวว่าจะทำปาฏิหาริย์กับพระศาสดา ด้วย
คาดว่า พระองค์คับบฏิคิดขอบาบแล้ว แต่มีได้เสียงว่า มิโด้ทรงบัญญัติ
สำหรับพระองค์ พระองค์จะลอดกลางเดือน ๘ เป็นวันแสดง แม่
พวกเด็กรึก็ยิ่งกะเอว่าวันนั้น แต่พวกเขาเองสงไม่ได้ด้วยเหตุผลอย่าง
เพราะความจริงนี้ความจริงไม่พัน เมื่อรอเริ่มจะแสดง มีผู้เข้าสา
แสดงแทนหลายคนแต่ไม่ทรงอนุญาต ทรงอ้างว่า ไม่มีผู้นิทำระของ
พระองค์ได้ ไม่มีผู้อื่นมีระเสมอเหมือน และตรัสสนานในกันอุสสา-
ชาดกว่า :-
[กันอุสสาภาดา]
นานมาแล้ว พระโพธิสัตว์เกิดในกำเนิดใด เจ้าของเอาให้เป็น
ค่าเช่าบ้านแก่ผู้เต่า but ด้วยเล็ก แกเล้องอย่างลูก เรียกชื่อกัน
ตามเจ้าของและสีของวัวว่า อยากกาพะ แปลว่า โคคำของยวย
โตแล้วเที่ยวไปกับฝูง คุ้นกับพวกเด็ก ๆ ยอมให้เด็กเข้ายอด