ประโยคลึกลับของเศรษฐีในพระพุทธศาสนา : หน้า 186/278

ประโยค 3 – อันตรภาพธรรมมแปลก - หน้า 183 จงในว่า ของเศรษฐีเท่านั้น ของบิดา ของปู่เท่านั้น เศรษฐีรู้จำนวนทรัพย์อันมากมาย คิดจะเอาติดตัวไปและปรับปรุงให้เต็มที่ จึงทำ ที่อาบน้ำ โถงกินข้าว และกินข้าวเป็นต้นอย่างประดิษฐัง ลื่นเงินมากมาย ถึงกล่าววิธีอาบุราฯประกาศชาวเมืองให้นำลูกอันส่งผ่านเผยของตน ชาวพระนครพากันไปดูจนเมียเด๊ยเสียเยี่ยยับ ครวหนึ่งคนบ้านนอกคนหนึ่งเข้ามา พลอยไปดูคนเหนี้ด้วย พอได้กลิ่นอาหาร ทนหัวไม่ไหว ถึงกับให้เพื่อนตรงโทะโกนบอกก่อน เศรษฐีไม่ให้ เขาขอกอีกว่า ไม่ให้ตายย เศรษฐีถึงวาระ ต้องทำงานให้ต่อไป จะให้เขา รับรองยอมทำงานให้ต่อไป วันครบรอบคนเศรษฐีให้ประชาชาวเมืองมาตุ เขาทำอย่างเศรษฐี คือนำเอาแต่งตัวไปนั่งในห้องสำหรับรบโคมีนาละครอย่างเศรษฐี คือตัวน้าแต่งตัวไปนั่งในห้องสำหรับรบโค มีนางและครอบบำเรอ เวลานั้น พระปิงเจกพุทธเจ้าหนึ่ง อยู่ใน มูบกันสมานต์ ออกจากสมาบัติ แล้วก็ภักขาจาร เห็นว่าควรสงเคราะห์ผู้นั้นจึงรงมาหา เขา ในขณะที่จะลงมือ เขาเห็นท่านมา คิดว่า เอเพราะเราไม่ได้ทำ บุญไว้ ว่า จะเอาอาหารอย่างนี้สิ้นมือ ต้องทำงานให้เขาตั้ง 3 ปี อาการนี้ ก็พอชีวิตให้เป็นไปไปจะดีเดือด อย่าละ เหยาะพระเสด็จ คิดแล้ว ยกภาชนะอาหารเทใส่มรรคทั้งหมดและตั้งปรารถนาว่า ว่าจะได้อาหาร ลำบากนัก ต่อไปขอให้มีความสุขดี พระปิงเจกพุทธเจ้าจึงให้พรว่า:- [๑๒๙] อิฉินิ ปฏิญญิต ตุภู ขอให้ความประสงค์จำนงหวัง ปิเปมว สัมฤทธิ คำฉันโดยเร็ว ๑๓๕. ธม. ๕/๑๙