ปรโยค ๓ - อันคราคธรรมบทแปล : หน้า 217/278

ปรโยค ๓ - อันคราคธรรมบทแปล - หน้าที่ 214 ปุนปุนัน คพุมณ์ปิติ มนฺโต. ชัดใหมัน ต้องเข้าห้องบ่อย ๆ มนุษฐสุข สภา สติปฺโต. เมื่อคนมีสติสม มุตฺต ชานโต ลาภโภชน. รู้จักประมาณในอาหารที่ได้แล้ว ตนกูลสุข วนฺนติ เวทนา. ความเจ็บป่วงของเขาน้อย สฤณิก ชีวิต อายุปปลาย. ค่อย ๆ แก่ อายุยืน ๕๕. เรื่องท้าวสักกะ มีเรื่องเล่าว่า ครั้งสมเด็จพระศากรประทับอยู่ที่บ้านพญามวาด ปลายอายุสิขารแล้วประชอาเฉินพระโลหิต ท้าวสักกเทวราชเสด็จมา เฝ้าปฏิบัติด้วยไม้งดงาม ภิกขุพากันสรเสริญฤทธาท้าวสักกเทวราชทำ เช่นนั้น สมเด็จพระศากตรทรงทราบแล้วตรัสว่า ข้อนั้นไม่อัศจรรย์ เพราะเรามีอุปกรณ์แก้ว้าวสักเทวราชมาก คือให้บรรลุโสดาปัตติผล เปลี่ยนจากแก่มาเป็นหนุ่ม เมื่อท่านจะล้วงตายไปเราทำอินทาสุกขา เราก็ได้อญาตว่า :- ๑๔๗. ปุณฺณ วาสวะ ปูวะ คำก่อนท้าววาสวะ! จงถามปัญหา กะเรฉิก ยังก็ญี มนสิจูจิ. ทรงหวังอย่างใดอย่างหนึ่งไว้ในใจ ตสูสุ ตสุเสว ปุนฺฐานัส. เราจะทำที่สุดแห่งปัญหาโน้น ๆแก่ อ้า อนุต กโรมิ เต. พระองค์. ๑๔๓. มฑฺ ฆ ๖/๑๓๓