ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค ๓ - อันดับคาถามบทแปล - หน้าที่ 55
แตกออก หลันจากต้นไม้มายังพื้นดิน กล่าวว่าความว่า :-
"อุบโม โทษามัย รูคโข สนฺทุปปดอต สกณฺโฏ
ยูฏา เอกปมารณ อุตตมคู วิสาจฺวิโต"
แปลความว่า "ท่านผู้จัญไร! ต้นไม้นั้นมีชื่อว่ากระไร มีโปรเมียนมีหนาม ที่หัวมองของข้าแหลกแล้ว เพราะฟาดเพียงครั้งเดียว" นกหัวขวานได้ยินคำนี้แล้ว จึงได้กล่าวว่าแสดงความสงสัย เป็นเชิงตอบนอกกระณะ :-
[ ๔๒ ] อาจิร วาติ วิตฺตู วาณิช
นกกระจินตัวนี้ เมื่อจะเจาะหมูไม้กฺูงูๆกูๆ ก็ดีเที่ยวไปแล้วหนอ ในหลาํต้นไม้เป็นชนิดไม้แห้ง ซึ่งไม่มีแกนเลย
อถสาท ภูริช ชาตสารํ ภายหลัง นกกระจิ โบกไม้
ยูฏกิรา ครูโภ อุดตมคํ. ตะเคียด ซึ่งเป็นไม้ไม้แก่ จนตัวแตก (ตาย).
เมื่อทรงเล่าเรื่องนั้นของแล้ว ได้ทรงเล่าเรื่องในโรงชาดกมีเนื้อความเห็นปานดังนี้อีกว่า :-
[ วิรชาดก ] เมื่อพระโพธิสัตว์เสวยพระชาติเป็นพระราชสีห์ พระเทวทัต เป็นสุขังจึงออก พระราชสีห์เป็นสัตว์มีอำนาจมาก อาจจับสัตว์ชนิดใหญ่ ๆ เช่น ช้าง ม้า โก กระบือเป็นต้นมาบริโภคได้ วันหนึ่ง
๔๒. มุจิ ๑/๑๔๔. ชา. ๑/๒๖