อันตราความเท่า : หน้า 244/278

ประโยค ๓ - อันตราความเท่า - หน้าที่ 241 สามารถถามว่า [ ๑๒๓ ] มิได้ ว่า อมรม โรมณูติ แม่! คนอื่นเขาร้องให้ถึงคนที่ตายแล้ว โย ว่า ชีวิต น ทิสสติ หรือคนที่เป็นอยู่ แต่ไม่เห็น ชืนตุ อมรม ปลสุณติ แม่! เห็นฉันยังเป็นอยู่ กลาม ม อมรม โรมสิ. ร้องให้ถึงฉันทำไม นะแม่! มารดาตอบและเตือนว่า [ ๑๒๔ ] มิได้ ว่า ปุตต โรมณูติ ลูกเอ๋ย! คนอื่นเขาร้องให้ถึงคน ที่ตายแล้ว โย ว่า ชีวิต น ทิสสติ หรือคนที่เป็นอยู่ แต่ไม่เห็น โย จา กาม จิตฺตวน ก็แตกว่า ผู้ใดล่ะถามทั้งหลายแล้ว ปุนราวตุตฺต อิช หวานในกามนี้อีก ต มว ปี ปุตต โรมณูติ เขาร้องให้ถึงผู้คนผู้นี้นะลูก! ปุน ชีิว มติ ทีโส. เพราะว่าถึงฉันยังเป็นอยู่ ก็ เท่ากับตายแล้ว ถูกกลา อุปโถ ตต ฉันยิ่งขึ้นจากเดี๋ยวนี้แล้ว พ่อ! ถูกกูลี ปตฺมูฎิ ยังหวังตกเถิงอีกหรือ? นรก อุปโถ ตต ฉันยิ่งขึ้นจากรมแล้ว พ่อ! นรึ ปตฺมูฎิฉิส ยังหวังตกนรกอีกหรือ? อภิวาโร ภทฺนุเต ปลีกตัวไปเกิด ท่านผู้เจริญ!