อาณาคาตรรมนิทาน: บทที่ 174 : หน้า 177/278

ประโยค อื่น-อาณาคาตรรมนิทานแปล-หน้าที่ 174 นางต้องคลุกเข่ากับไว้วัดเอาตลอดคืน รุ่งเช้าเมื่อลูกใหม่ จุงลูกเก่า เที่ยวความสมัย พบอนตอนยแข็งแล้ว เลยร้องให้ครวจงมุ่งไป บ้านเดิม ถึงมีแม่น้ำอิริวดี ต้องข้าง แต่พวกไปพร้อมกันไม่ได้ ให้ลูกคนใหญ่ฝั่งนี้ นำลูกคนเล็กข้ามไปวางไว้วั่งโนน กลับมาถึง กลางแม่น้ำ เหยี่ยวใหญ่เห็นเด็กพิงเกิดวางไว้ นึกว่าชิ้นเนื้อ ร้อน ถลางโฉน นางเห็นดังนั้น ตกใจ ร้องตะเพิด ยกยิ่งขึ้นได้ เหยี่ยว ไม่ได้ยินเอาเด็กไปได้ ส่วนลูกคนใหญ่มั่งมารายมือ เข้าใจว่า เรียกตัว เลยโด่น้ำผงไป จมน้ำอีกรา นางลื่นปัญญา เดิน ร้องไห้ไป พบคนที่กลางทาง ถามถึงบ้าน เขาบอกว่าเมื่อคืนนี้ พายู้จุด พัดบ้านพังทับมราคารับและพี่ชายตายเสียแล้ว นั่นควัน ขึ้นกลุ่ม เขากำลังเฝ้า สามีตายแล้วมือบำชาลกอีก หันจะ มาพึ่งมารดิดิด กีพากันยอดมด คนนี่ที่สุดสาวตลอดตลอด ๆ กินอย่างนั้น ด้วยเหตุร้ายอย่างนี้ ใครเลยจะไม่โศกเศร้า โศก นางนี้ ถึงกับคลั่งร้องร่ำพันไปว่า :- [๑๙๔] อุโธ ปุตตา คาถาคม ลูกสองคนตายเสียแล้ว ปุนเฑ มยุฑี ปีมิ มโต สามีเราตายและทามเปลี่ยว มาดา ปีตา จ ภาค จ มารดาบิดาและพี่ชาย เอกิจฺจภูมิ ทุยุหร. ก็กูเผาในชิงตะกอนไดอคเดียวกัน นางปฏิภาณนั้น เมื่อตนเกิดในพระปฐมฎทรพุทธเจ้า เห็นพระองค์ดำพระเกิร์ตรงวืนผู้ทำงไว้ในอครสถาน นักชอบใจ ๑๐๔. ขม. ๔/๑๙