อันตราคาบธรรมบทแปล : หน้า 144/278

ประโยค ๑ - อันตราคาบธรรมบทแปล - หน้าที่ 141 มหาปิฎก เล่ม ๒ แล้วรั้วเพิ่มค่าที่ปรองทไแอ๋งไว้ดังนี้:- ทุ ภูสังวาสชีวิตรำ พวกเรา เมื่อโกลคมีอยู่ ไม่ได้ เยสนโน น ทาทามุเทศ ให้ทานเลย ไม่ได้ทำที่พึงสำหรับ วิชชามนู โกกุล ตนเลย จัดว่ามีชีวิตอยู่ซ้ำซ้า ที่ปี นามมูหา อัตตโน แล้ว, ส ศรีเพิ่มว่า [๘๐] สุภูริอุตสาหสูติสนี เมื่อพวกเราใหมอยู่ในนรก ตั้ง ปริวรรามญาณ สหภูโส ๖ หมื่นปีเต็ม ๆ โดยประการ นิยาย ปูอานาน ทั้งปวงแล้ว กถา อนุตโต ภวัสดี. เมื่อไร ที่สุดจักมี. น ศรีเพิ่มว่า [๘๑] นุตติ อนุตโต ภิกขุ อนุตโต ไม่มีที่สุด ที่สุดจักมีมาแต่ไหน น อนุตโต ปฏิรูปสติ ที่สุดไม่ปรากฏเลย ตทา ทิฏ ปติ ปาป แนะนำพวกเรา ก็โดยครั้งนั้น มม ตุฎหนูม ภาริสนา. ฉันกับท่านทำชั่วไว้. โส ศรีเพิ่มว่า [๘๒] โสภา นูน ฮิโต คณะฅวา แน่นอนเรานั้นพ้นไปจากมือตอง- แดงนี้แล้ว