การสื่อสารกับเทพพุตในป่า : หน้า 34/278

ครำครวญอยู่ในป่า ฯ ได้พบมาพู่ผู้หนึ่ง ยื่นถอดแขนร้อยให้อยู่ใกล้ ๆ กัน แล้วก็กระส่าเล่าเรื่องภูษุคุณดีง แต่ต้นนอกสาน เรื่องนี้จึงได้ซ่งว่า เป็นพระพุทธด้วย ครั้งแล้วจึงได้รัสอีกว่า พรมณา! คนที่ เลือกใส่ในเราแล้วตายไปเกิดในสวรรค์ ไม่ใช่เหรอสองร้อยคนเท่านั้น มีมากเหลือจะนับ มหาชนได้ฟังเถอะสัยจะใจสงสัยเป็นนักหนา ที่ ตรัสออกมา เหมือนพระองค์ได้ไปแอบฟังเรื่องภูษุคุณที่ป่านชวน ตลอด เพื่อจะตัดความสงสัยของหาชน พระองค์จึงได้รง อธิบายว่า ขอให้มีภูษุคุณเหล่านี้ล้วนมาพร้อมทั้งวันบรรล เทพพุตนั้น มีอัภภาพประกอบด้วยเครื่องทิพยาจารย์ สูงประมาณ 3 คาวุต มาแล้วจากรมณี ถวายบ้างสมเด็จพระบรมศาสดา นั่ง ณ ที่วรส่วนข้างหนึ่ง ครั้งนั้นสมเด็จพระบรมศาสดา เมื่อจะรัสถาม เทพพุตนั่นว่า ท่านทำกรรมอะไรไว้ จึงได้สมบัติเป็นนกุรย์ ดังนี้แล จึงได้รัสถามความข้อนั้นเป็นคำถามว่า :- [๒๔] อภิญญาเตน วณฺณณ เทพดาว! ท่านมีวรรณะอังงามยิ่ง ยา ตูฏ ติฤทธิ เทวต นัก ยืนทำทิศทั้งสิ้นให้ส่วนอยู่ โอกาสณฺฑิ กิล สภูพา เหมือนดาวประจําจะนั่น โอสถิ วิย ตรากา ปุฒามิ ต เทว มหานภาวา เทพดาว! ผู้อภิญญามาก เราจะ มุนสุนฺโธ กิมกสิ ปฏิญฺเจ. ขอความท่าน เมื่อท่านเป็นมนุษย์ ได้ทำบุญอะไรไว้.