ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - อันตราภรรมแห่งหน้า 165
ก็ไม่แสดงวิกาอะไร ปันได้บิริกขอชนะประณีต ๆ เที่ยวแสดงวิกา
หลายอย่าง ส่วนภิญูอยู่ในเมืองเวรุษฐีดี บันดีก็ดี สงบเหมือนกัน
สมเด็พระศาสดาดีจงาม ตราบความแล้ว ตราสีโลกชาตกว่า
[ วสโลกชาตก ]
ในครั้งอดีตกาล รัชมัยพระเจ้าพรหมทัต พระโพธิสัตว์
เกิดในสุดอำมาตย์ เจริญวัยแล้วรับหน้าที่บูรณธรรมแต่พระ
เจ้าแผ่นดิน ครั้งนั้น ประเทศปลายแผนฉาเดา ทรงดำเนินสืบพง
ศ ๕๐๐ ตัวไปกองทัพปราบสงคราม แล้วกลับมา ทรงเห็นว่ามีศิลกสงคราม
บอบช้ำมาก ให้คืน้น้ำน่านไปประทานม้าหลานนั้น ม้าทั้งหมดดื่มแล้ว
กลับเข้าไปเป็นโรงน้ำตามปกติ กากลูกจันทยังเหลืออยู่ จงโปรดให้
ข้าฯกองกรมด้วยฝีมือให้สารสำหรับขนหญ้า ล ๕๐๐ ดื่มน้ำดินถึงปน
นั้น จะนักกระหย่อนอย่างไรไม่ปรากฏ ต่างลำพองวิ่งร้องลันไปพระ
ลานหลวง พระราชาทอดพระเนตรเห็นอาการของมันแล้ว ตรัสสะพระ
โพธิสัตว์ว่า ดูเถิด ! พวกมันดื่มน้ำกาลแล้วเมายิงจะนองลพองผืน
ส่วนมัจฉินพี้น้ำหอมหวล ยังเมียบรรบกันเป็นหมู่ ไม่จงจาม เหตอะไร
หนอ ? และตรัสพระคาถาว่า :-
[ ๑๐๐ ] วโลภี อุปผง นี้นิรัน
ปีววา มิโก ชายติ คุรุภัน ความเมามายเกิดแก่เวลาฝากลาได้
อิเมกุ ปีตวน รัช ปติดิต แต่เพราะดื่มสุราประณีตนี้
มิโท น สงฺยายติ สินฺขาวน ความเมามิไม่เกิดแก่ม้าสินธW