เรื่องราวของเศรษฐีกับทาส : หน้า 226/278

ประโยค 1-21: ประโยค 1-21: เศรษฐีจึงให้เป็นคนคลัง ภายหลังเขาเห็นฐานของคนตอกอยู่ในความเป็น ทาส ปะลากดพลังแย่ คิดจะหนีไปอยู่อีกนั่น เตรียมทำหนังสือปลอม ชื่อเศรษฐี คือไปหาเศรษฐีบ้านนอก ผู้เป็นเพื่อนของนายมีความว่า ส่งพรรคชายชื่อมีขอมาขอแต่งงานกับบุตรจริงๆ ว่างๆ จะมาเยี่ยม ดังนี้ แล้ว ถือหนังสือไป เศรษฐีบ้านนอกหลงเชื่อ ยกลูกสาวให้ด้วย ฝ่าย เศรษฐีญาติไม่เห็นทาส จึงให้นอกตาม ไปพบตัวแล้วกลับมาบอก เศรษฐีเตรียมออกไปจับตัว ถกกุฏา อยู่กับภรรยานั้นว่างโลน่าวต่างๆ นานรวมความว่า คนนอกทำอะไรเป็นนั่นน่าบ่นน่ารำคาญนะครับ ทราบว่าเศรษฐีญออกไปตามตัว ตกใจคิดออกอายุยามรับกลางทาง เฝ้า ปฏิบัติพิณบันทึกความกรุณา ท่านเศรษฐีก็ไฉออก ลำว่าไม่ทำให้ เสียชื่อ เวลาไปพี่ที่บ้านเพื่อนนั้น ยกกุฏาหะเป็นลูกชั่วคราว เวลาหนึ่ง เรียกวรรของกุฏะไปตามความสุขทุกๆ นายบอกว่าดีทรอก เสียแต่ ติ๊กข้าวนาน เศรษฐีจึงบอกว่าบอบบนดนให้ ถ้าต่อ ให้ว่าขึ้นดัง ๆ คงเลิก เศรษฐีอูในที่นั่นพอสมควรแล้วกลับรุก ส่วนกฎหยกตามส่ง นายแล้วกลับไปถึงบ้าน ครราวนี่นะบัวติดขึ้น เวลาขายอาหารมาจะเริ่ม ตามเคย ภรรยาจึงร่วมมือนี้จงดัง ๆ เขาตะลุ้งคิดว่านายบอกเรื่องราว ของตนแก่ภรรยา เขารู้เช่นเราแล้ว เลยไม่กล้ามนแต่เน้นมา แท้ก็จริง ภรรยาก็ไม่รู้ ว่าไปตามที่จำไว้นั่น ตัวกินปุ่นร้อนท้องไปเอง มนต์ แก็ตกับข้าวนั่นว่าดังนี้:-