อันฎราคธรรมบท – หน้า 52 : หน้า 55/278

ประโยค – อันฎราคธรรมบท – หน้า 52 ปาปี ปาปิน สุภัคร์ ความชั่ว คนชั่วง่าย ปาปมริเยหิ ทุกฺขํ ความชำรุด คนดีทํายาก ในที่สุดพระทรงตั้งตัวเป็นพระพุทธเจ้าพาขึ้นของตนในตั้ง สำนักงานที่ค่ายสิตประเทศ ความทรงไปถึงสมเด็จพระบรมศาดพระ องค์จึงทรงส่งพระอัครสาวกไปกรมาน ได้หลังกุฏิบุรษเธอผมมา พระภิษุผู้หลายแห่งดังนี้ กีรสรรเสริญว่าเมื่อแรกท่านไปด้วยกันแต่เพียง สององค์ กลับมามีวิริยะตามมามากอมากมายอยู่หลัง พระพุทธองค์จึงได้ ตรัสว่า ในบัดนี้เท่านี้ก็หามได้ แม้ในอดีตกาลก็เหมือนกัน แล้วทรง เล่าเรื่องในลักษณะชาดกว่า :- [ ลักษณะชาดก ] เมื่อพระโพธิสัตว์สวยพระชาติเป็นพระมกุฎราช ได้ให้เบื้องลูก ชาย ๒ ตัวรักษูง นำไปปลูแผงหวาน เนื้อชื่อ ลักษณะตัวหนึ่ง ฉลาดในอญา รู้หลังหลีกพวกมนุษย์ รักษาไปไว้ได้ เวลาลับมา ก็ยังมีวิริยะมากดุงามมาก ส่วนเนื้อชื่อกลัวตัวหนึ่ง โดนเขาทำฟูกเนื้อ ไปไฟเขาไหม้ กลับมาแต่ตัวเดียว เมื่อเนื้อดูชาย ๒ ตัวนี้กลับมาวิ่ง พระมกุฎราชจึงเรียบเนื้อผู้มาสราดาให้ดู แล้วกล่าวว่า :- [ ๔๐ ] โหติ สิโลวา อุตฺโตุ ความเจริญ ย่อมมีแก่ผู้มีศีลทั้งหลาย ปฏิสันถวะวุตตินิ ผู้มีปกติประพฤติดีปฏิสนธิ ฉนฺทปุสฺส อายุปติ ท่านงดูเนื้อชื่อกลัวนะ อันหนึ่ง อภิวาทสมุปรกฺขติ อุทิฏฏิอ้อมล้อมมาอยู่