อันตราคุณธรรมแปล : หน้า 57/278

ประโยค 3 - อันตราคุณธรรมแปล - หน้าที่ 54 มยุรีวีวสุกาว่า ดุจคุณยง ชื่อว่าวิญญุตะผู้เป็น ผิว ปิติ มยุห สวิวิชิต. ของฉันบ้างไหม ? กาน้ำช้อวิริยะตอบ เมื่อกานช้อวิริยะ ทำตาม อุทุกอลอรส สุภะ ปฏิสน เมื่อกานช้อวิริยะ ทำตาม นิจากิ อามากนจุโธ โภคะ กิริยาแห่งผู้เที่ยวไปได้ทั้งน้ำ ตสตานุภจี สุวิวิชิต ทั้งบนบก มักกินปลาดิบอยู่เป็น เสวาเลิก ปฏิสนุจโล มโท. นิถีย์ สุภาส่าหายพันดอกายเสลียวแล้ว. สมเด็จพระบรมศาสดา ทรงเล่าเรื่องอันเป็นอดีต แสดงความที่ พระเทวทัตเอาอย่างพระองค์ แต่ไม่อาจำทำให้เหมือน ถึงแก่ความตาย เสียหลายครั้ง เช่นครั้งที่พระองค์เสวยพระราชเป็นน้ำน้ำ พระเทวทัต เป็นกบฏ เลือกน้ำอย่างนากน้ำ เลือบ้ำตายเป็นต้น และทรงเล่าเรื่อง เห็นปานนั้นในก้นทาสกดอว่า :- [ กันทลสาคฺค ] เมื่อพระโพธิสัตว์เสวยพระราชเป็นนายหวาขาวน พระเทวทัตเป็น นกกระพิน โดยธรรมดา นกหัวขาวนาหวีออยู่ในบุตรไม้น้อยเสด็จ อันเป็นไม่มีแก่นแข็ง และหาดอีไว้ลายอย่างดี ๆ นกจะในเคยหา เหยื่อกินอยู่ในหมู่ไม้งทองหลางและไม้วัง อันเป็นไม้นอ็ตซูอ่อน แต่เป็น เพื่อนกับนกหวาขาว ภายหลังได้กินเหยื่อที่นกหัวขาวหัวในหมู่ไม้ง ตะเคียนมาให้กัน ก็ติดใจ จิตคิดเอานองนกหัวขาว เอาะงอปกเข้ เจาะหมูไม้อึตะเคียน จะงอปกยิ่งนิน ลูกตากะเส้น ขงของศริยะก็ะทั่น