ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - อันตราความรุนแรง - หน้าที่ 48
ในเรื่องนี้ นิยายของใม่ขอญเป็นแน่นอน เมื่อตูกเข้าก็ซัก
แจ้ง จึงกล่าวคำว่า :-
| ๒๕| ปติปุมมุ โกศลสิงห์ ถ้านำถอดปลูกมีหนามยอดตั้ง
โสพลุงคุณภูมิ ๑๖ องค์ภูมิ แก้บ้านเจ้า
ปรโต ปฏิจจุทิวา ข้างเจ้าเจ้าหน้าข้างหน้าข้างหลัง
อุทธริวาน ปจเจโต
วนุณ ๒ ปาตัยสูสาม จักสลสินค้าของท่านให้ทอดไป
เอว่า ชานาหนี้ กปปก. ท่านงรู้ยังงี้ นะพ่อปปก !
ลาถูกนายกัปปะกลั้วแล้ว ก็ซักให้คืออร้อน เพราะจะต้องจำไป
อันเป็นเหตุให้พรากจากนางลาครัว แต่ถึงอย่างไร ลาก็โคัดแก้แก่น
จะกลังนาขับไปข้างเป็นดั่งวาลลาเกรียนไป จะทำเป็นพยศ
ยืนเท้าหน้าก้าวท้าหลัง แกล้งเขาให้สนค้าหนีราค
ลาถูกนายเป็นสัตว์ดื้อด้านไปเช่นนี้ เพราะอะไร? เป็นเรื่องควรถูกให้
เข้าใจคืดได้อยุ่ การทะเลาะในระหว่างผู้เมีย ย่อมเป็นเหตุให้ลงลักษ
เพียงไร? พึงนั้นในข้อนว่า "รักเมียเสถียร" ชนิดนี้ร้อนหงาเป็น
เหตให้ลำเจ้าบุณนายคุณอื่น ๆ ได้ อย่างจะไม่ต้องกล่าวอะไร เช่น
ผัวเมียกันเอง อยู่กับมาถึงแต่นุ่มคุมแก้ ภายหลังมาเปลี่ยนตัว เช่นได้
สาวมาบ่รอใหม ยังกระลายรักของเก่าได้ ถึงลงไม่เป็นท่ามนี้นี่เข้า
ในผัวว่า "คายแก่นขุนช่อน" ย่อมจะเป็นเนื้อชุ่มห่อ ชวนให้
เพลินฉันใด แม้ได้คู่ใหม่ ถ้าไม่มีสิตคุ้ม ไว้กับฉันนั้น เจ้าสำนึกเพราะ
๗๕ ม.ค. ๑๐๕