ประโยค 3 - อันดับาธรรมบทแปล : หน้า 202/278

ประโยค 3 - อันดับาธรรมบทแปล-หน้า ที่ 199 โฉของตนสามารถลากวีบนเวทีงบสิ่งของเต็มผูกคิดนั่ง ๑๐๐ เล่ม พรหมณ์ไปรูอวดอาจพ้นกับโควินทเศรษฐี ถึงคราวลาก ตาแกล้งแครง อำนาจดาวว่า เฮ้ย ว่างโกง ลากไป โดไม่เก่ง โกง ถูกตอบเข้า เช่นนั้น น้อยใจนี้นั่งเสีย พรหมณ์ต้องแพ้เศรษฐี เสียทรัพย์พื้นหนึ่ง พรหมณ์ปลดโคปล่อยไป กลามอนจะระทมอยู่บ้าน ฝ่ายนั้นทวีลาส เทียวหากินแล้วกล้ามาเห็นเจ้าของนอนอยู่ เขาไปมา และต่อว่า ขอให้ ไปพนันกับเขาใหม่ ต่ออหว่าโกง ตาแกล้งไปทำพันอีก ครวนี้เอง ๒,๐๐๐ เหรียญ ถึงคราวลาก ว่า ลากไปดิดฟองหาจริญ โฉลิง ลากไปให้พรหมณ์ชนะ ได้ทุนคืนและกำไรด้วย การพูดพูดร้ายให้ผล อย่างนี้ ในอวาสพระองค์ครสัตว์สรุปเป็นคำกล่าวว่า :- [ ๒๖ ] มานาเมว ภาเสย คนควรพูดแต่คำชอบใจ นามนามปี ถูกาจี ในคราวไหน ๆ ก็ไม่ควรพูคำ ไม่น่าชอบใจ มานาป ภาสมานสุด เมื่อนพรหมณ์พูดคำชอบใจ ครูภาร อุปพูทธิ โดนัทวิสลงลากเวียนบรรทึก หน้าไป ธนญาณ ณ อลกลิส ให้พรหมณ์นั่นได้ทรัพย์ด้วย เตน จุตตโม โอห. และตนเองมีใจเข้มข้นเพราะเหตุ นั่น. ๑๖๒. ธมุ. ๖/๒๕. ชา. ๑/๒๕๓