อธรรมบทแปล - หน้าที่ 216 : หน้า 219/278

ประโยค 3 - อันดับอธรรมบทแปล - หน้าที่ 216 ทุษุมนโมนะ ชานาติ ตัวเขาเองถูกเผากิไม่รู้ ถา่ดดิบ ปริตาวิติ พวกญาติครำครวญ เขาก็ไม่รู้ ตุสมา เอดนะ โสวามิ เพราะนั่น น้ำพี่จึงไม่โศก ถึงผู้นี้ คโต โส ตสุต ยา คติ. เขาไปสู่อห่งของเขา ๕๗. เรื่องปัญหาที่กากุถาลาม มีเรื่องเล่าว่า สมเด็จพระศาสดามีอรูปประทับอยู่ในชวนวัน พราหมณ์ แก้ชาวเมืองสาเกดออกจากบ้าน มาพบพระองค์กำลังเสด็จเข้าไปบิณฑบาต ไหนนานนักหนา เวลากมารับบิณฑบาต แก่ท่านบูรณูร แล้วเชิญเสด็จ ไปบ้าน แม้บางพราหมณ์นี้เห็นเข้าอีกว่าว่าอย่างนั้น เรียกพวกลูก ๆ ให้มา ให้วิชาช แล้วถวายถวายทาหาร ขอได้บริกาคต่อไป พระองค์แสดง ธรรมให้บรรลุอนาคตผลทั้ง ๒ คน ในอาสนากาล พราหมณ์พราหมณ์ได้บรรลุสรณะอันดีแล้วรับนิมนต์ ภูมิทั้งหลายได้เป็นพราหมณ์เริ่มพระศาสดาว่าดูร ทั้ง พระองค์ก็ยอมรับ ทั้งยังพากันสงสัยพูดขึ้น พระศาสดาเสียดายตรัส ว่า พระมหันต์พราหมณ์ เคยเป็นมหารถบดิแป้งสูงปูนบามาประมาณ ๓ พันชาติล แล้วก็เป็นคาถาคว่า