พญาช้างแห่งอุทยาน : หน้า 240/278

ประโยค 3 - อันคลาดธรรมบทแปล - หน้าที่ 237 พามารดาไปบูชาที่อุทยานลูกหนึ่ง แล้วหาเสียงเอง ครั้งกาลล่วงมา มิไนพนจรเดินหลงทางไปพบเข้า ไม่รู้จักทางกลับ พญาช้างสงสาร นำส่งถึงถิ่นคน ประกอบกับว่าที่ช้างเฝ้าคู่พระนครล้มลง กำลังต้องหาใหม่ นายพนจรจึงเข้าไปสำนานทาง พาความ ช้างไปจับมาได้ พญาช้างถูกนำตัวเข้าไปในบุรี แม้จะได้รับบำรุงบำเรอ อย่างดีดี ถึงกระนั้นก็ไม่จับผูุ่นั้นและอาหาร กำสครเศร้าสร้อยมากราด มิโด่งดัง Because they do not eat the food. Therefore, I do not eat. อาหาร ยอดตามมาตรฐาน แม้ช้างจิตบิดญั้คงมาตลอดนี้ ถ้า คนเราทอดทิ้งมาตรฐานแล้วน่าจิตอุตส่าห์กู้ช้าง เมื่อช้างไม่ชอบอาหารและ ชมเชยเช่นนั้น พระเจ้าแผ่นดินจึงรับสั่งถาม ได้ความว่าช้างถูก พรากจากมาตรฐาน ๆ ต้องอดอาหารมาหลายวัน จึงเป็นห่วงและเสียใจ ยิ่งนัก ฉะนั้นจึงไม่จับหญิงและอาหาร พระเจ้าแผ่นดินได้ฟังดังนี้แล้ว จึงรับสั่งให้ปล่อยไป เมื่อมารดาไม่เห็นพญาช้างกลับไปตามเคย และ หาไปหลายวันเช่นนี้ ก็จะรู้ว่าถูกจับเสียแล้ว ร้องรำพันอยู่ตัว เดียวด่าว่า:- ๑๖๐ เตลูก นาถลูวิปุปเสน พระเจ้าชั้นไม่อยู่ วิรุฬหก สุตลิโย จ กุฎชา จ ไม้อ้อยช้าง และโมมิน ไม (กุฎวิบุณกรวา ภิชาฺม) อุตโลก (เก่าวัลโดง ไมโปร่ง ไมประงค์ คงดงามแล้ว) นิวาต ปูผิด จ กุณฺณิการา. แล้ว. ๑๖๐. มณ. ๗/๔๕-๔๕. ชา. ๖/๓