ประโยคจากอันตราธรรม อันตรคาถาธรรมบทแปล ภาค 1-8  หน้า 125
หน้าที่ 125 / 278

สรุปเนื้อหา

ในเนื้อหานี้ เราเห็นการพรรณนาถึงสถานการณ์การกระทำและความรู้สึกของตัวละคร โดยมีการสนทนาเกี่ยวกับอาหารที่เป็นเกียรติและการประเมินค่าของแต่ละคนที่เกี่ยวข้องในเหตุการณ์นี้ รวมถึงเรื่องราวเกี่ยวกับพระมหากัสสะและท้าวลักษะ ที่สะท้อนถึงการกระทำของคนในสังคมและความสัมพันธ์ระหว่างกัน ข้อความนี้พูดถึงการทำให้คนต่ำศักดิ์ เห็นที่มีคุณค่าและตำแหน่งในสังคมเป็นเรื่องที่ต้องพิจารณา.

หัวข้อประเด็น

-การสนทนา
-ความรู้สึกตัวละคร
-อาหารและเกียรติ
-สังคมและศักดิ์ศรี

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค ๑ - อันตราธรรมแปล - หน้า 122 แก แล้วจึงเดินเข้าไปยืนอยู่หน้าบ้านของแกตายคู่นันแม้เห็น แล้วแต่ไกล ก็ทำเป็นไม่เห็นเพื่อจะแกล้งลองให้สนิท อีกสักครู่ หนึ่ง ก็ทำเป็นเห็น ต่างก็ลุกลี้ลุกลน ๆ บ้าง ๆ เข้าไป ฝ่ายตนเอง ทำเป็นว่าที่ตำพา เอามือป้องหน้าแทนขึ้นดูแล้วเรียกว่า กระผม ตา-fางฟาเหลือเกินไม่ค่อยเหนอะอะไรเลย แล้วทำเป็นรู้ ร้องกล่าวว่า โอดายจริง! พระมหากัสสะเจเจ้พี่เป็นเจ้าของเรานเอง เห็นจ มาชำอย่าว่านแล้วกระมังรึยัง? ที่เรือนนี้อะไรยังไม่ทราบ แล้ว ทำเป็นตะล่อดลับรับรอบไปด้วยแจงอาหารบินทบตามมาย เรียกว่า ขอพระผู้เป็นเจ้าย่อรังเกียจเลย ของเหลาบาง ประณีตบาง ตามแต่ จะหาได้ นักากสงเคราะห์แก่กระผมผู้อากจบกะเกิด. พระเกรเจ้าทำในว่าว่า ของที่ตายคู่นันให้แล้ว จะเป็นผักคง ปลายข้าวหรือก็ตามที่เกิด เป็นหน้าที่ ๆ เราจะสงเคราะห์ดังทาง อากรบินทบตามนั้น ได้เป็นอาหารบินทบาด ที่บริบูรณ์ด้วยแกง และก็น은อิ่มมาก หมอหนวดลบไปทั่วทั้งเมืองราชฎิ ในกา นั่น พระเกรเจ้ารำพึงว่า คน ๆ นี้ทำก็เป็นคนต่ำศักดิ์ แต่อาหาร บินทบาด ดูลงศักดิ์กัน เทียบกับโอชาหารของท้าวจักกะ ผู้ที่มี ฤทธิญาภพึงอย่างนี้ ๆ จะเป็นใครหนอแล ครั้นทราบว่าเป็นท้าว ลักษะแน่ จิงกล่าวว่า คู่คนท้าวโกสินี่! ท่านมาแย่งสมบัติของคน อยากจนทั้งหลาย ชื่อว่าทำกรรมหนักเสียแล้ว หน้าที่คนอยากคนใด คนหนึ่ง เขาก็ทนต่านแก่เราในวันนี้แล้ว ก็จะได้รับสมบัติตาม ส่วน มีตำแหน่งสนาบดีและเศรษฐีเป็นต้น ท้าวลักษะก็เรียวนว่า
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More