อนันตราคาถธรรมบทแปล - หน้าที่ 83 : หน้า 86/278

ประโยค - อนันตราคาถรรมบทแปล - หน้าที่ 83 กลับไป ภายหลังมีครรภ์อีก หนึ่งอย่างนั้นอีก กิดคลอดลูกขึ้นกลาง ทางอีก เลยให้ชื่อว่า ปันตกะเหมือนอย่างก่อน เพราะเกิดในทางเปลี่ยว เหมือนกัน ต่างแต่ว่าเปลี่ยนคนที่ชื่อปันตกะ คน้องชื่ออูปปินตกะ เมือเสร็จเรือคลอดลูกแล้ว เหมาแก่เวลา สามีพิพักษ์กลับไป นาง เศรษฐีอิทธิ์ได้รับความทุกข์ยาก ไม่สุขสบายเหมือนแต่ก่อน คิดกลับ บ้านเดิมอยู่เสมอ แต่สามีไม่ยอมกลับ เพราะกลัวแต่ชาญเศรษฐี เมือคลายชาย 2 คนบ่นพ่อเจริญวัยขึ้น ได้ฟังเสียงเด็ก ๆ เพื่อบ้านเรียก คนนันว่าๆ คนนันว่า ๆ แต่ของตนไม่มีจะเรียกกับเขาเลย ก็_nกเปลก จิ่งไปถามว่า แต่จ่า ! ปู่ถามยายอะไรของฉันไม่มีหรือ ? แม่ก็มิ อยู่ที่เมืองราชคฤห์นนั่นแหละ เจ้เด็กทั้ง 2 นั้น ก็ถึงแต่รับเค้ากลับไป เพื่อ จะไปหาอดิอย่านั้น แต่พ่อของเด็กไม่ยอมไป ถูกธรำหน้าชีวิตพา กันไปด้วยเห็นแก่กูล ครั้นถึงแล้ว ท่านเศรษฐีรืบอหลาน 2 คนเลี้ยวไว้ แต่ตัวลูสาว ท่านเศรษฐีไม่ยอมให้เข้า หน้า ส่งให้เงินทองให้แกเขา พอเลี้ยงอาดมกา แล้วก็ถกญาติปล่อยไป ส่วนสามีของนางนั้น หาได้เข้า ไปถึงบ้านเศรษฐีไม่ ด้วยอารามกลัวหลบ ๆ หลีก ๆ อยู่ตามชายฟือย นั่นเอง เลยพูดถึง แม้นางนั้นถูกกัดตัดชดี เด็ก 2 คนน้อยก็กลัวจน จนเต็มโต มาทีปนตกะได้ไปฟังเทศน์ที่วัดพระวรุณ ติดใจ จึงกล่าว ว่าจบว่า ได้บรรพชาอุปสมบทแล้ว บรรลุพระอรหันต์แล้ว คิด อนุเคราะห์น้องชาย จึงไปอนุญาตต่อเศรษฐีเป็นการ ขอบฝันตกะ มาบวชเป็นสามเณร กันแล้วพระมหาในกะเณร สอนกาถานี้ให้ท่อง อยู่ว่า: -