ปัญญาและความมั่นคงของจิตใจ : หน้า 150/278

อณ เกิน ฤ อุณณาน เมื่อเป็นเช่นนั้น เพราะเหตุไรหนอ อาคารนุต น วิชฌาติ เห็นเรือนของเจ้าจริงไม่มีม เมื่อถึงได้ฟังดังนี้ แล้วคิดว่า มือเท้าของเราไม่มีจริง แต่ปัญญา สำหรับให้เราสร้างเหยื่อเรือนมิได้ ใครจะกล่าวความข้อนั้น จึงกล่าวเป็น คำกล่าวว่า :- [๘๘] มนูษสุสุโล เม สีลี แนะนำกมันมั่น! ข้ามีศีระและมือ หฤทุปาท ว สิงคิ ล่าเทเหมือนคนถึงจริง ยาหู เสฎฐา มนูษสุสุ # แต่ปัญญาใดที่ประเสริฐในหมู่ สา เม ปญญา น วิชฌติ มมนุษย์ ปญญาอย่างนั่นของข้าไม่มีม เมื่อทนได้ฟังคำแก่ตัวนั้นแล้ว เมื่อจะติเตียนมัวว่า เจ้าจักครอง เรือนอย่างไร จึงกล่าวว่ากา ( ที่เป็นเหตุให้สิ่งร่วง ) ว่า :- [๘๙] อนูญิติจิตตูสุข ผู้มีจิตใจไม่มีมั่นคง ละจิตตูสุ สุขฺ ทพฤกษา มีใจเร็ว ประทุษร้ายมิตร นิจจิ อทฺถุ สิโลสุสุ # มีปกติไม่แน่นอนเป็นนิสัยย์ สุขา ณ วิชฌติ. ไม่มีความสุข โส กรุสําณ วา ตวา แจน่ึงทำอนุภาพ วิวิฒุตตสุ สีลํ เลิกหลูกหลากเสียเถิด จงทำกระ- สีตกํปิริดตุกํ ทอสำหรับป้องกันลมหนาวเบิกฺ กรมสุภภูมิ คํา.