เสียงลางและผลกรรมในพระธรรมบท : หน้า 143/278

ประโยค 3 - อังคาราธรรมบท - หน้า 140 สำเร็จ เผอิญในเวลาที่เงียบสงัดได้ยินเสียงอันเนียนของเปรตว่า ทุ, ส, น, โธ. สะดุ้งพระทัยกลัวเป็นกำลัง ไม่ทราบว่าเสียง อะไร น่าเป็นลางร้ายตกอยู่แก่พระองค์ หรือพระนมสีหรือแก่ผู้อื่น แค่นั้น พอรุ่งเช้า รับพระองค์ให้มารู็ครูตรสยองเสียงที่รัดคลื่นและ ใหทำนาย ฝ่ายูุโรหิตแม่ไม่รู้ว่าทูลคาดาดวไว้กลางร้าย ต้องผ่า คน ช้างโ ค ฯ ๆ สะดุ้งพระเกราะหลังจะคุ้มพระชนม์ได้ ท้าวเธอให้ ดัดเตรียมตามโบราณพระนางมิตลอดทรงงาน ไม่ทรงเชื่อ ซีังให้ เสด็จไปเฝาฯุู ทูลสมเด็จพระสังฆราชก่อน ก็ลงกลั้นเสด็จ ไปเฝ้า ทูลว่าได้ ยินเสียง ท, ส, น, โธ. นั้น พระองค์ทรงทราบแล้วรสชาด ดั่งนี้ [ โลหฤทมภาชก ] ในปางสมด็พระกัสสปสัมมาสัปคุทุธู 8 คน กำลังหนุ่มนอง ชักชวนกันใช้งาทรัพย์บำรุงตนให้ได้รับความ สำราญ ต่างคนต่างออกความเห็นไปคนละทาง ลงท้ายเห็นพ้องกันว่า อะไรไม่สนุกไปกว่าการเก็บกักไว้ทำภัณฑ์ของชายอื่น จึงพากัน เที่ยวทำกรรมมันจนตลอดอายุ ครับตามแล้วต้องไปเกิดในวจี- มหารณिกลุนพระบูรณ์หนึ่ง เพราะกรรมมันเองพ้นขึ้นมาแล้วผลกรรม ยังเหลืออยู่ ต้องเกิดในหม้อทองแดงอีก หมือนั้นสูง 60 โยชนฺ จงลงไปว่าน ถึงกันหม้อ 3 หมื่นปี ลงอับมากว่าจะถึงปากหม้อ อีก 3 หมื่นปี ลงอับขึ้นมาแพะกันหวังว่าจะโนนปรับทุกกันตามคำสอ งคำ แต่เอ่ยค้างไว้ว่าไม่ลดตลอดกลับลงไปเสีย เสียงนี้ไม่เป็นลางร้ายแท้