การพิจารณาธรรมของนักปราชญ์ : หน้า 136/278

ประโยค ๑ – อันดับธรรมบทแปล - หน้าที่ 133 " ปาตุลลู โกณทั สุรียโกลณ ต ตุษยโลณ ต ตุษยฺต, เอวํ มนุสสาวตฺตคต สตฺตา ชารภิวิญฺฒน มิลานมโนติ " แปลว่า " ดอกประทุม ชื่อโกณทา บานแล้วแต่เช้า ต้องแสงพระอาทิตย์เผาไหม้แผดเผา (ย่อมเยี่ยวแหงไป) ฉันใด, ถึงสัตว์โลกเล่า ก็มีแต่จะเหี่ยวย่นไป ด้วยกำลังแห่งธรรมา ฉันนั้น " ดังนี้. เมื่อชีวิตมีอันจะต้องเป็นไปอย่างนี้ เป็นธรรมดาแล้ว ผู้มีปัญญา พิจารณาเห็นช่องสำเร็จ จึงไม่เอาใจใส่ชีวิตเลย บริบพพานแล้ว. ฝ่ายมารผู้มาบั่น ไม่รู้เท่าทันความเป็นไปของท่าน เที่ยวความแสงหาดวงวิญญาณ ก็หาไม่พบน จึงได้เข้าไปฝ่ามือพระบรมศาสดา กล่าวว่าม่าว่า ดวงวิญญาณของพระ โคฤกษะ ประดิษฐาน ณ ที่ไหน ? ลำดับนั้น สมเด็จพระบรมศาสดา จึงได้กล่าวมาว่า:- [๑๓] โย หิโร ธิตสมปุนโน ผู้ใดเป็นนักปราชญ์ ถึงพร้อมด้วย ปัญญา ภาย ภาวนา รับปัญญา ยินดีในปัญญา ในกาล ทุกเมื่อ อโหรตุ อญฺญู ชาติ พากเพียรอยู่ทั้งกลางวันกลางคืน ชีวิต อนากามัย ไม่ใยดีชีวติ ศรีวาณ มุจฺจโน เสน ชนะเสนาแห่งกายดูได้ อนาคตวา ปุนพุทฺโธ 'ไม่ต้องกลับมาสู่อีก