อัคโกศการาวพรหม: การถามตอบระหว่างพราหมณ์และพระศาสดา : หน้า 271/278

ประโยค ๑ - อันตราคาอธรรมบทแปล - หน้า 268 ๒. เรื่องอัคโกศการาวพรหมนั่นคือ มีเรื่องเล่าว่า นางธัญญานี ภรรยาของอาวพรหมนั่นคือ ลักษณะจากสามี สามีนั่นชื่อพรหม ณ ส่วนงานนี้คือพระพุทธเจ้า ในเวลาไออามหรือดาไออานอื่น มักพลังว่า นโม ตสฺ สวโ ค อารโโต สมามนฺพุทธสฺสุ ดังนี้เสมอ อย่างที่ผู้หญิงพลังกันว่าคุณพระ ช่วย ฉะนั้น วันหนึ่ง พราหมณ์ผู้สาวมีเสี่ยงพราหมณ์ ส่งธรรยาว่า เวลาพราหมณ์นั่งอยู่ที่บ้าน อย่างลังก่อนั้น เพราะพวกพราหมณ์นะ โกรธ แต่นางไม่อยาก ถึงกับบิดิว่าวกันขึ้นครั้งหนึ่ง ครั้งถึงวันเสด็จ พวกพราหมณ์กำลังนั่งบริโภคอาหารอยู่ นางพลิ้งขึ้นตามเคยอีก พวก พราหมณ์โกรธทิ้งลำบาก คำว่าพราหมณ์ แล้วหนีไปหมด เพราะคำ เช่นนั้น เป็นคำพูดของทุกพราหมณ์ ฝ่ายพราหมณ์ถูกพากันว่าอา เลยว่าคำว่ารวารฮอิต่องหนึ่ง แล้วรีบไปเฝ้าพระศาสดา ด้วยคิดจะจับผิด มาเย่อรรษยาของตน ตังกระทูกออกอย่างที่นึกว่าทำให้นอนได้ แต่เมื่อ พระองค์ตรัสตอบแล้ว กลับเลื่อนใส่นับถอดถึงพี่น้องอีกหลายคน ก็พากันนั่งเอือมตาด้วย คาถาที่พราหมณ์ทูลถามและที่พระศาสดาตอบนั้น ดังนี้:- พราหมณ์ทูลถามว่า [๑๙๐] กิ สุ มูวาท สุข สแต่ มายะไรนะจิ้นนอสงาย ? กิ สุ มูวาทนะ โลติ มหะอะไรจิ้งไม่สราโค ? ๑๙๐. ธม / ๔/๒๓