ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค 24
อธินนุพุทธพทราม ได้ต่ำคำพนมครกล่าวว่า เขาเป็น
มูลของพรหมนั่น บัณฑิตไปเกิดในเทวโลก ด้วยสามารถทำคุณ-
รรมไว้ พรหมนั่นก็ตรวจไปดู ค็นก็อธิบายว่าเป็นอย่างไรหนอ
ลูกของเราจึงได้กล่าวว่า ได้ไปเกิดในเทวโลก ด้วยสามารถทำ
กุศลกรรมไว้ ครือหาเป็นบิดา ไม่เคยให้อะไรแก่ใคร ๆ เลย บรรดา
กุศลมีให้ทานเป็นต้น ซึ่งจัดว่าเป็นกุศลกรรม เราก็ไม่เคยทำเลย
ทั้งไม่เคยชำชวนลูกเลย นี่คือเหตุปน ลูกจึงมาว่า ว่าตายไปเกิด
อยู่ในเทวโลก ด้วยสามารถทำกุศลกรรมไว้ จึงได้ถามเทพพูดอย่าง
นี้ว่า :-
[15] อุปปชา พูพฺ วา นาทุทาม
ท่านเทวะ ทนุทสุต สกฺ อานเร
อูปสกลมฺ วา ตทกสิ
เกน กุมมณ คตสิ เทวโลฯ
เทพบุตรใครจะให้พรหมนุยิบรวื่นวักเป็นกุศลเสียบ้าง
จึงได้แสดงหนทางที่จะเป็นบุญให้รู้จักกุศลโดยนัยอย่างนี้ว่า :-
[20] อาพาธิโก ทุกขิโต คิลาโน เมื่อข้าพเจ้าโรคเบียดเบียนเจ็บไข้
ได้ทุกข์
อาทุรูปมฺ สกฺ ฉน วิรจฉน มีรูปภายกระสับกระสายอยู่ในเรือน
ของตน
พูที วิจิตร วิติคุณอญฺ ได้เห็นพระพุทธเจ้านับปราศจาก
อุทุกข์ สุกฺ ด อนิมมปญฺ กิลาสุกุติสํ ขามความสงสัยเสียได้
เสด็จไปแล้ว เป็นผู้มีพระปัญญา
ไม่ทราม