เรื่องราวของนาระและเทวะในตำนาน : หน้า 36/278

ประโยค -อันตราคาถรรรมมาแปล - หน้าที่ 33 นาระจิ้งเหยียบเข้าที่ภูเขา เทวะคืนขึ้นนิ่งโกรธ บ่นพิมพำใหญ่ นาระก็เข้าขอขมาบทบอกว่าไม่ใกล้แก่ง เมืออับเรื่องแล้วก็เข้านอน เทวะนิ่งกว่า เรานอนท่านี้ถูกเหยียบศิระ จึงหันศรีษะมาทิศทางทิศ ฝ่ายนายรททำความเข้าใจไว้เองครับดันขึ้นจะออกมา กว่านั้นคราวแรก ทางนี้ เป็นศิระ จึงค่อยยืนไปออกทางเท้า เพื่อไม่ให้ถูกศิระไฟ ไปจนเทะโกรธเป็นไฟ ทว่านาระก็โกรธาเข้า ขอบนามบทบอกว่าไม่ใกล้แก่ง เทวะไม่ฟังคำ คงว่ากล้ังกอยู่ในนั้นแล แล้วพูดว่าเจ้ะนาระก็บอกว่าอย่างแงลง ข้ามเข้าไม่ได้แล้ว เธอก็ มิกได้ชื่อถือถ้อยคำของนาระท่น ยังขึ้นแน่นาระด้วยคำว่า : - [ ๒๕ ] สุขสรรณ สดตโช พระอาจารย์รัตตั้งพัน มีเดช ตั้ง สุริโย ดมวิโทนโน ร้อย เป็นผู้บรรเทาเสียงซึ่งความมิด ปาโต อุทยนุต สุริโย เมือพระอาจารย์อยู่ขึ้นแต่เช้า มุทธา เต ผลุด สุตถธา. ขอศิระของท่าน จงแตกเป็น ๓ เสียง. เมื่อเทวะบกบกล่าวช่างนั้นแล้ว นาระบกกล่าวว่า ท่าน อาจารย์ ข้ามเจ้าไม่มีความผิดเลย เมืออาศัยพูดยังไงไม่ทันขาดคำ ท่านก็ช่างแล้ว เอาเถอะผู้ใดผิด ศิระของผู้นั้นจงแตกเป็น๓ เสียง. ของผู้ไม่มีความผิดอย่าแตกเลย แล้วได้กล่าวเช่นเป็นคำาดเหมือนเทว-ดาบสนชั้นนั้น.