เรื่องราวการค้าขายและปัญหาของพ่อค้า : หน้า 201/278

ประโยค ๓ - อันคราคธรรมเนียมแปล - หน้าที่ 198 วันหนึ่ง พวกพ่อค้าบรรทุกสินค้าามาด้วยเวียน ๕๐๐ เล่ม ถึง ที่กลุ่ม โคลาไม่ขึ้น เขาจึงเทียวหาเช่าโคแรง ๆ ลาก พบโคคำของ ขายเข้า ถามหาเจ้าของอ้าง เด็กบอกว่าเจ้าของไม่อยู่ที่นี่ จับ เอาไปเลี้ยด โคโน้นคิดจะอ้างเจ้าของยี่เป็นเจ้าของ ยอมไป ลากให้หมด พวกพ่อค้าเรียบไล่กันออกรวมได้พันหกเพราะผูกคอ ให้ โควิ่งเอาไปบ้านให้เจ้าของ ยายเห็นดังนั้นดีใจ บำรุงยิ่งขึ้น ในอวาสร ทั้งย้ายทั้งโก ดำไปตามยากรรม เมื่อครั้นนี้แล้ว ลงท้ายคราสเป็นคาถาไว้ :- [๒๕] ยโติ ยโติ ครู รุ่ง ในที่ใด งานหนัก มีทางลุ่มลึก ยโติ คุ้มภิราวตุณี ตทกสุ คฑุู้ ยูษฺฏิติ เมื่อวันนั้นแล้ว พวกข้าจะต้องใช้ เทียบโคคำ สุขาสุ ด วนา รุ่ง โดนั่นแล พึงพางนั้นไปได้ เมื่อสมเด็จพระศาสดารัชกาล โคคำแล้ว ศรัสนทีวิสาสชาด นี้อีก มีความสงบ ว่า :- [ นันทิวาสาชาดก ] พระโพธิสัตว์เกิดในกำเนิดใด ในกรมตากสินา พราหมณ์ เจ้าของร้อยลึก ให้กินข้าวเหมือนคน เสียงแต่เล็กจนโต มีนาม ปรากฎว่า นันทิวาสา โคนันฯทรามชมรีบเร้าตามด้วยความ ลำบาก ใครจะทดแทนคุณ จึงหาเจ้าของบอกให้ไปพบท่านว่ ๒๕. คม. ๖/๕. ชา. ๑/๕๕.