ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - อันดับแรกของบทความ
234
๒๖. เรื่องบุตรของปริชาตินพราหมณ์
มีเรื่องเล่า ในกรุงสวดี มีพราหมณ์ แก่นหนึ่ง มีทรัพย์ ๘
แสนหรือถึง มีบุตร ๔ ในคราวพุทธไตรมาส พราหมณ์ได้ให้ลูก ๔
แสน เหลืออีก ๔ แสน ต่อมาพบพราหมณ์ตาย พวกบุตรเกรง ถ้าดำได้
มารดาเลี้ยง ทรัพย์ ๔ แสนนี้จะสูญ จึงช่วยกันเอาใจปฏิบัติเบาๆ
แล้วขอแบ่งทรัพย์นี้อีก ฝ่ายพราหมณ์หวังพึ่งบุตรแบ่งให้จนหมดตัว
พอพราหมณ์ได้แล้วจึงคิดกับบรรยา ไปพราหมณ์บิดออกเสียงจากบ้าน
พราหมณ์ต้องเที่ยวจะเหาะไปอย่างผู้คาดหวัง แล้วบวชเป็นตาปะขาว
ร่างกายซูบผอม ผ่าผ่อนก็ค่ำว่าาาา ไม่เป็นอันกินอันนอน นักศึกษอก
เขาออก เราแล้วก็ทำนานพราหมณ์ไม่มีที่พึ่ง ระลึกถึงเด็จพระพุทธเจ้า
ว่า พระองค์เป็นผู้ตอบรับปราศรัยดีหนนา อาจพูดให้หนายได้
จึงเข้าไปสา เล่าเรื่องถวายตั้งแต่ต้นจนวาน พระองค์ตรัสปลาระศัยด้วย
แล้ว ให้พราหมณ์ท่องคาถาไปกล่าวขึ้นในที่ประชุม ในเมื่อบุตรของตน
อยู่ที่นั่นด้วย พราหมณ์ไปที่ประชุมแล้ว ยื่นขออนุญาตกล่าวคาถาที่ว่าไป
ว่าฯ
๒๕๕. ยศ ขาดหิ นนทกุสลิ ลำเจ้าจักผลิตปลื่นกับพวกบุตร
เหล่าใดที่คิดมา
เยสญฺณ ภาวิจูฉิส ่ และจักหวังความเจริญต่อพวกบุตร
เหล่าใด
๕๕๕. มฺ. ๗/๑๔๒.
๙๕๕. มฺ. ๗/๑๔๒.