สรณะอันเกษม : หน้า 19/607

สรณะอันเกษม ១៨ บังหวนควัน เป็นเปลวเพลิงที่มีฤทธิ์ร้อนแรงมาก พระโมคคัล ลานะไม่รู้สึกกลัวแต่อย่างใด เพราะท่านเป็นอัครสาวกผู้เลิศทาง ด้านมีฤทธิ์มากจึงเข้ากสิณเตโชสมาบัติ ยังหวนควันพุ่งใส่ พญานาค เป็นไฟที่ร้อนแรงยิ่งกว่านั้นอีก ในที่สุด พญานาคสู้ ไม่ได้ ก็ยอมแพ้ แล้วขดตัวแผ่พังพาน บังแดดบังฝนให้พระเถระ ได้นั่งสมาธิอยู่บนกองทรายตลอดทั้งคืน ครั้นรุ่งเช้า อัคคิทัตก็สั่งให้ฤๅษีบริวารตามไปดูซิว่า ป่านนี้นักบวชท่านนั้นคงละลายไปด้วยอานุภาพแห่งพญานาคแล้ว เมื่อไปดู ปรากฏว่าเห็นพระโมคคัลลานะนั่งอยู่บนกองทราย โดยมีพญานาคขดเป็นวงกลมแผ่พังพาน คอยปกป้องอันตรายให้ จึงเกิดความเลื่อมใส ในเวลานั้นเอง พระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จมา ในขณะที่ทิฏฐิมานะของฤๅษีทั้งหลายลดลงแล้ว เมื่อท่าน ประทับในที่อันควร พระโมคคัลลานะเข้ามาถวายบังคม พวกฤาษีเห็นดังนั้น ก็เข้ามาถวายบังคม เพราะคิดว่า พระผู้มีพระ ภาคเจ้าจะต้องมีอานุภาพมากกว่าพระโมคคัลลานะ ซึ่งสามารถ ปราบพญานาคได้เป็นแน่แท้ ในที่สุด เมื่อทิฏฐิมานะลดลงแล้ว พระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงแสดงธรรมให้อัคคิทัตและบริวารได้ทราบถึงสรณะที่แท้จริง ว่าสรณะนั้นมีอยู่ภายในเท่านั้น คือพุทธรัตนะ ธรรมรัตนะ และ สังฆรัตนะ เป็นที่พึ่งอันเกษม เป็นที่พึ่งที่แท้จริง ที่จะช่วยให้พ้น