ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาชll
อริยมรรค หนทางสู่ความหลุดพ้น
๓๒๕
อย่าให้เสื่อมไป ให้เป็นคุณธรรมประจำใจ ติดตัวเราไปให้ได้ตลอด
ความเพียรใดเป็นไปเพื่อพระนิพพาน ความเพียรนี้เป็นยอดแห่ง
ความเพียร ฉะนั้นแม้ว่าเราจะอยู่ที่บ้าน ที่ทำงานหรือที่ไหนก็
แล้วแต่ ก็อย่าลืมทําความเพียรในการฝึกใจให้หยุดให้นิ่งกันให้ได้
อริยมรรคมีองค์ ๘ ประการต่อมา ที่เราควรประพฤติ
ปฏิบัติ คือเป็นผู้มีความระลึกชอบที่เรียกว่า สัมมาสติ จะทำ
อะไรก็ให้มีสติ ไม่ประมาทเผลอเรอ หลวงปู่วัดปากน้ำท่านใช้
คำว่า สมฺปชาโน สติมา ต้องมีสติอยู่เสมอ ไม่เผลอ เอาใจของ
เราที่แวบไปแวบมา ให้กลับมาตั้งไว้ในกลางตัว ถ้าตั้งไว้ตรงนี้ได้
จะทำให้เรามีสติตลอด ไม่ว่าจะเดิน ยืน นั่งหรือนอน ก็มีสติ
อยู่เสมอ
ถ้าจะให้ดีท่านใช้คําว่า กาเย กายานุปัสสนาสติปัฏฐาน คือ
เอาสติตามเห็นกายในกาย พิจารณาเวทนาในเวทนา จิตในจิต
และก็ธรรมในธรรม ตามดูว่า กายแต่ละกาย ที่ซ้อนๆ กันอยู่
ภายในของเรา มีลักษณะเป็นอย่างไร ความรู้สึกของแต่ละกาย
แตกต่างกันอย่างไร เราจะได้รู้จักปลดปล่อยวาง ไม่ยึดมั่นถือ
มั่นในกายมนุษย์หยาบนี้
แต่จะส่งใจเข้าไปสู่กายภายในที่ละเอียดประณีตกว่าเดิม
ตั้งแต่กายมนุษย์ละเอียด กายทิพย์ กายรูปพรหม กายอรูปพรหม