ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาช
ฐานที่ ๗ ใส บริสุทธิ์ดุจตะวันแก้ว
๕๕
เพื่อระงับความเจ็บปวด พิษงูได้แผ่ซ่านไปตามกระแสเลือด
อย่างรวดเร็ว ท่านไม่รู้จะไปหายาที่ไหนมารักษาได้ทันท่วงที
จึงนึกสอนตนเองว่า หากเราจะต้องมรณภาพในตอนนี้จริงๆ
เราจะต้องทําใจให้ผ่องใส อย่างน้อยก็จะได้ไปสู่สุคติ
ท่านจึงนึกถึงศีล ๒๒๗ ข้อ ที่ได้รักษามาอย่างดีแล้ว ตั้ง
แต่ออกบวชได้ตั้งใจประพฤติดีปฏิบัติชอบเรื่อยมา จนกระทั่งถึง
บัดนี้ ไม่เคยล่วงละเมิดศีลข้อใดเลย ศีลของท่านสะอาดบริสุทธิ์
มาก พอนึกถึงก็เกิดความปีติ ปราโมทย์ใจ ความปีติได้เอิบอาบ
มชาบ แผ่ซ่านไปทั่วเรือนร่าง จนสามารถข่มทุกขเวทนา ที่
เกิดขึ้นในขณะนั้นได้ เมื่อกายสงบ ท่านจึงทําใจให้เป็นสมาธิ
ดำเนินจิตหยุดนิ่งเข้าสู่ภายใน มีใจรวมเป็นหนึ่ง จนกระทั่ง
เข้าถึงดวงธรรม แล้วเห็นดวงศีล ที่ชัด ใส สว่าง อยู่ในกลางตัว
ท่านบังเกิดความปีติเป็นอย่างมาก จึงตั้งจิตอธิษฐานว่า
“ด้วยอานุภาพแห่งศีลที่ข้าพเจ้าตั้งใจรักษามาอย่างบริสุทธิ์บริบูรณ์
ไม่มีด่างพร้อย ด้วยสัจจวาจานี้ ขอให้พิษร้ายจงพลันมลายหาย
สูญไปด้วยเถิด”
พอสิ้นคำอธิษฐานของท่าน ความมหัศจรรย์ก็บังเกิดขึ้น
พิษร้ายได้ไหลย้อนออกจากร่างกายท่าน ชาแรกลงสู่แผ่นดิน
ทันที ทำให้ท่านหายจากความทุกข์ทรมาน พ้นจากเงื้อมมือ