หนทางสู่ธรรมกาย : หน้า 223/607

หนทางสู่ธรรมกาย มัชฌิมาปฏิปทา หนทางสายกลางอันประกอบไปด้วยสัมมาทิฏฐิ เป็นเบื้องต้น สัมมาสมาธิเป็นเบื้องปลาย ให้ประกอบการดารง ชีวิตในโลกนี้ด้วยสัมมาทิฏฐิเรื่อยมา จนกระทั่งถึงการทำสัมมา สมาธิ คือฝึกใจให้หยุดนิ่งอยู่ภายในศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ เมื่อ ฝึกปฏิบัติถูกส่วนเข้า ไม่ช้าจะพบหนทางที่จะเข้าถึงธรรมกาย ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ เป็นที่สุดของลม เมื่อเรากำหนดไป สติจับลมให้หยุดนิ่งได้จนมีอาการเหมือนเราไม่ได้หายใจ พอถึง ขั้นตอนนี้บางท่านก็ตกใจ นึกว่าหมดลม แต่ที่จริงลมหยุด มีอาการ คล้ายไม่ได้หายใจ เมื่อลมหยุดใจก็หยุด เมื่อใจหยุดดวงธรรมก็ เกิดเป็นดวงใสบริสุทธิ์เกิดขึ้นที่ศูนย์กลางกาย ที่เรียกว่าปฐมมรรค นั่นเอง ถ้าหากดำเนินจิตต่อไปเข้าสู่กลางปฐมมรรคนั้น ไม่ช้าจะ พบหนทางสว่างเข้าไปเรื่อยๆ และพบกายในกายเข้าไปตามลำาดับ จนกระทั่งเข้าถึงธรรมกาย แต่ว่าในการปฏิบัติจริงๆ นั้น บางครั้งผู้ปฏิบัติไม่ได้รับ คำแนะนำที่ถูกต้อง เมื่อพบดวงสว่างแล้วก็ถูกแนะนำให้วางเฉย ไม่ให้สนใจ หรือบางทีก็ให้ละเลยเสีย แนะนำให้เห็นว่านิมิตเป็น สิ่งที่ไม่ควรยึด เป็นการติดนิมิต แล้วหันมาพิจารณาถึงความ ไม่เที่ยงที่เกิดขึ้นในสรรพธรรมทั้งหลาย จนกระทั่งมีความรู้สึก ว่าใจสะอาด ปล่อยวาง ว่างเปล่า จากอารมณ์ทั้งมวล มีความ สุขสงบนิ่งอยู่ภายใน ปฏิบัติอย่างนี้บ่อยๆ ใจก็เกิดความคุ้นกับ