ข้อความต้นฉบับในหน้า
นักสร้างบารมีพันธุ์อาชาไนย
៤៨២
ผิวหนังก็ยังไม่สะดุ้ง แต่เมื่อถูกแทงถึงกระดูก จึงยอมให้นายสารถี
ได้ฝึกได้ใช้งาน
บุรุษอาชาไนยในโลกนี้ ก็มีอยู่ ๔ จำพวก เหมือนม้า-
อาชาไนย คือ บุรุษอาชาไนยประเภทที่ ๑ เป็นผู้ที่มีบุญ
มีปัญญามาก พอได้ฟังว่า ในบ้านหรือในตำบลโน้น มีหญิงหรือ
ชายถึงความทุกข์ หรือทํากาลกิริยา ก็เกิดความสลดสังเวชใจว่า
สังขารร่างกายไม่เที่ยงหนอ จึงเริ่มตั้งความเพียร เพื่อจะหลุดพ้น
จากการเกิดการตายให้ได้ ครั้นได้ฟังคำสอนจากพระบรมศาสดา
แล้ว ก็บรรลุธรรมอันเกษมจากโยคะ หลุดพ้นจากความทุกข์
ทรมานในสังสารวัฏได้
บุรุษอาชาไนยประเภทที่ ๒ แม้ได้ฟังว่า ชายหรือหญิง
ในบ้านหลังโน้น ได้ประสบความทุกข์ทรมานแสนสาหัส เพราะ
เจ็บไข้ได้ป่วย และตายลงในที่สุด ก็ไม่รู้สึกสลดสังเวชใจอะไร
เพราะถือว่ายังเป็นเรื่องไกลตัว ต่อมาได้เห็นหญิงหรือชายผู้ถึง
ความทุกข์ปางตาย และก็ล้มตายลงในที่สุด จึงเกิดความสลด
สังเวชใจ แล้วเริ่มตั้งความเพียรอย่างเด็ดเดี่ยว มุ่งมั่นที่จะทํา
พระนิพพานให้แจ้ง ในที่สุดก็สมปรารถนา ได้บรรลุธรรมาภิสมัย
บุรุษอาชาไนยประเภทที่ ๓ คือ ไม่ได้ฟังว่าในหมู่บ้าน
หรือตำบลโน้น มีหญิงหรือชายถึงความทุกข์ หรือทำกาลกิริยา