การพ้นทุกข์และเส้นทางสู่ความบริสุทธิ์ : หน้า 437/607

ธรร ถึงพระรัตนตรัยได้ไปสวรรค์ ๔๓๖ การพ้นทุกข์ คือชราและมรณะนี้ จักปรากฏแต่เมื่อไร” พระพุทธเจ้าของเราทุกๆ พระองค์ ในสมัยที่ยังเป็น พระบรมโพธิสัตว์อยู่ ไม่ว่าจะเกิดมากี่ภพกี่ชาติก็ตาม ล้วนแต่ แสวงหาทางพ้นทุกข์ แสวงหาความบริสุทธิ์กาย วาจา ใจ ด้วยกันทั้งสิ้น ท่านพยายามที่จะชำระกาย วาจา ใจให้สะอาด บริสุทธิ์ ผ่องใส ปราศจากความโลภ ความโกรธ ความหลง ด้วยการให้ทาน รักษาศีล และเจริญภาวนา บำเพ็ญบารมีทั้ง ๓๐ ทัศ ให้เต็มเปี่ยมบริบูรณ์ เพราะท่านมองเห็นว่าอุปสรรคที่ สำคัญของชีวิต คือความโลภ ความโกรธ ความหลง ที่ทำให้ กาย วาจา ใจ ธาตุธรรม เห็น จ๋า คิด รู้ ของท่านไม่บริสุทธิ์ เมื่อไม่บริสุทธิ์ ก็เสวยสุขได้ไม่เต็มที่ จิตที่ยังมีความโลภ ความโกรธ ความหลงอยู่ จึงเป็นจิตที่มีความหิว กระหาย เร่าร้อน และความมืดมนอยู่ตลอดเวลา มีความพร่องอยู่เป็นนิตย์ มีความกระสับกระส่ายทุรนทุราย มีความไม่รู้ ไม่รู้ว่าชีวิตคืออะไร เป้าหมายและสาระแก่นสารคืออะไร การแสวงหาสิ่งที่เป็นแก่นสารเป็นสิ่งที่บัณฑิตผู้รู้ทั้งหลาย ล้วนทำเป็นแบบอย่างอันดีงาม เมื่อทำอย่างนี้สม่ำเสมอจนเป็น วัฒนธรรมอันดีงามแล้ว ภาพแห่งความดีจะแผ่ขยายไปสู่จิตใจ ของชาวโลก สังคมจะมีแต่สันติสุข เพราะทุกคนมีบุญเก่าสั่งสม มาดีแล้ว บุญเก่าจะปกป้องตักเตือนและมีกัลยาณมิตรคอย